Verhalen van den Bosch

Het huwelijk van Hendrik van den Bosch 1847 - 1910

Het huwelijk van Hendrik
(informatie van zijn kleinzoon Rein van den Bosch)

Hendrik was het enige volwassen geworden kind van Jan en Jacobje. Als vrijgezel woonde hij op de boerderij aan de Huddingweg ("Hulsthof"). Hij had nooit meer gedacht dat hij zou trouwen en een gezin zou stichten. Maar toen kwam Rijntje van den Brink bij hem werken als huishoudster. Zij was achttien jaar jonger dan hij en sinds haar 22e alleenstaande moeder. Ze trouwden toen hij 47 was en zij 29. Ze kregen vijf kinderen.

Rijntje had dus al een kind: Jacob. Jacob was zeven toen zijn moeder trouwde. Hij werd bij haar huwelijk erkend en kreeg de achternaam van den Bosch. Maar Jacob heeft nooit bij hen gewoond, hij bleef bij de ouders van Rijntje wonen in Speuld (Ermelo). Jacob en zijn nageslacht waren/zijn buitengewoon mooie, charmante en rijzige mensen. Het is wel duidelijk dat Jacobs biologische vader (die onbekend is gebleven) een aantrekkelijke charmeur was. Rijntje zal van hem onder de indruk zijn geweest. Jacob hoorde gewoon bij de familie en er was een goede band onderling.

Hendrik overleed toen Jan, de enige jongen van het gezin, pas 11 jaar was. Een familielid in de buurt werd zijn voogd. Op de kleine boerderij was het een zeer armoedig bestaan, maar Rijntje was te trots om bij de diaconie aan te kloppen.

 

De oorlog

Canadese soldaten in Putten en omgeving, april 1945

De oorlog
(Verteld door Rein van den Bosch)

Duitsland viel Polen binnen op 1 September 1939, daarmee begon WO II. Op deze dag werd Rein gedoopt.

Hij herinnert zich dat er op een gegeven moment evacués uit de stad op de boerderij kwamen, dat was tijdens het eten. Het staat hem nog helder voor de geest hoe  één van de hongerige vreemdelingen gretig de onsmakelijke smurrie van baby Maarten naar binnen werkte. De evacués waren niet allemaal coöperatief. Een aantal van hen weigerde om een poot uit te steken.

Op 1 Oktober 1944 was er grote paniek. De Duitsers waren op zoek naar de mannen van het dorp Putten. In Huinen vluchtten de mannen de bossen in en over de weg kwamen veel mensen uit het dorp gevlucht. De vader van Rein overleefde de razzia. Maar het dorp brandde en rouwde. Als represaille voor een aanslag waren honderden mannen weggevoerd, een handjevol kwam terug.

In de nacht van 17 op 18 April 1945 werd er in Putten en omgeving zwaar gevochten tussen de Duitsers en de geallieerden. Het gezin aan de Huddingweg verborg zich op het erf achter een aarden wal, terwijl het kanonnenvuur om hen heen bulderde.

De volgende ochtend stonden de Canadesen op het erf met grote tanks. De kleine Rein, dan 5 jaar, krijgt van een van hen chocolade, als dank voor wat eieren.