Hallo allemaal,

Hier weer een blafje van mij, Quinta. (17 mei 2007)
Ik ben intussen ruim 7 maanden oud, en ben een erg leuk hondje geworden (al zeg ik het zelf). Ik heb het hier aan de geelgorsstraat erg naar mijn zin. Zeker op dagen dat iedereen thuis is. Want dan is er altijd wel iemand die de bal wil gooien, of touwtrekken met een sok, of even lekker naar de hei…. Ik wil namelijk altijd wel bezig zijn, heerlijk.

Wat erg fijn is met dit mooie weer, is dat het schuifraam vaak open is,
Dan kan ik zo vaak als ik wil de tuin in. En daar is van alles te doen.
Eerst kon ik nog wel eens ontsnappen uit de tuin. Ging ik lekker rondbanjeren in de buurt. Maar daar waren de baasjes niet zo blij mee geloof ik. Dus nu is de tuin dicht, jammer.

Ik ben pas ook bij de dierenarts geweest een dag. Er is daar iets met me gebeurd, precies weet ik het niet. Maar nu kan ik geen kindjes meer krijgen zeggen ze.

Een keer in de week ging ik met de grote baas uit. Dan zag ik allemaal andere hondjes. Ik moest allerlei dingen doen, bv. zit, af, naast lopen. Wat ik echt niet durfde was door een tunnel gaan. Waar dat nou voor nodig is?  Alleen voor een snoepje deed ik het uiteindelijk.

Zo, nu ben ik klaar. Voor iedereen een poot en een lik.
Kom je een keer met me spelen???

Mag ik mij even voorstellen: Ik ben Quinta.
Ik woon sinds kort in Ermelo, aan de Geelgorsstraat. Ik moest eerst wel even wennen, alles ruikt hier anders. Ik moet ook veel leren hier: zitten en komen en  AF!
Ik heb een paar keer in de kamer geplast, maar dat was geloof ik niet de bedoeling.
Nu weet ik dat ik dat moet doen op het grasveldje voor het huis.
Ik lig graag aan de voeten van een van mijn baasjes. Als er even niemand zit, neem ik iets dat naar hen ruikt, een slipper of vest, en sleep dat mee naar mijn eigen plek.
Ze hebben hier een leuke tuin. Daar mag ik lekker in rennen, over het gras en door het dorre blad. Er was daar ook een vriendje voor me, dacht ik. Maar hij bewoog niet, dus toen ging ik maar zijn oor afknagen. Soms gaan we naar een groot veld, met gras en struikjes. Daar zijn ook veel honden. Ik vind het heel spannend daar. Jammer genoeg mag ik er nog niet los. Ik ben dol op mijn nieuwe baasjes. Ik doe erg mijn best om lief voor ze te zijn. Meestal lukt dat wel, behalve als er even niemand is. Ik heb al wel aarde uit een grote bloempot gegraven, en een stukje omelet van de (salon) tafel gekaapt, en de tube handcreme van mijn bazin stukgebeten, maar ik wist echt niet dat dat niet mocht. Zo, nu ga ik slapen, Een poot van Quinta. (als ik nog eens wat meemaak zal ik dat wel melden)