Week 21

Noorderlingen in Normandië

Hoewel alweer meer dan een week terug, moeten we natuurlijk voor de familiesite nog wel even verslag doen van onze trip naar Normandië De bestemming was nauwelijks bewust gekozen. Omdat Wilmine met jeugd van de kerk naar een weekend van Youth for Christ ging, konden we pas op maandag weg. We zochten dus een huisje voor een week van maandag tot maandag. Na een beetje snuffelen op internet vonden we een leuk optrekje in Normandië, vlakbij zee. Het bleek echt maar 100 meter van het strand te liggen. Waar de hond uitlaten, was dus bepaald geen vraag. Probleem was wel dat Quinta na een tijdje rennen en ravotten op het strand, volledig zout en zanderig was geworden, met alle gevolgen van dien.... Gelukkig bleek Wilmine wel bereid het beestje onder de douche weer even schoon te spoelen.

Maandag 27 april vertrokken we. Over de reis via Lille en Le Havre is weinig bijzonders te melden, of het moet de passage van de Pont de Normandië zijn. Een werkelijk schitterende en indrukwekkende hangbrug over de monding van de Seine. Het huis in Le Home Varaville bleek wel ongeveer te leveren wat het volgens het boekje moest bieden. Dat viel dus niet tegen. Al snel voelden we ons er thuis. De volgende dag deden we niet veel. Hoewel. 's Middags maakten we een vrij lange strandwandeling naar het centrum van het nabijgelegen Cabourg. Een wat op zijn retour zijnde sjieke badplaats van Parijse rijken. Na een ijsje op een terrasje wandelden we dezelfde route weer terug. Het is altijd mooi om langs de zee te lopen. Bij eb is het strand daar vele honderden meters breed.

Woensdag 29 april. D-day. Althans de dag die was aangewezen om ons erin te verdiepen. Arromanches les Baines was de plaats van onze keuze. Aldaar werd in juni 1944 door de geallieerden noodhaven Mulberry B gerealiseerd. In de periode eind juni 1944 – eind november 1944 was dit de belangrijkste aanvoerhaven van de geallieerde troepen. In totaal werden daar 2,5 miljoen soldaten en 4 miljoen ton materieel aan land gezet. Van de haven resteren nog halfverzonken caissons die nooit zijn weggehaald en elk jaar iets dieper in het zeezand wegzakken. Twee musea in Arromanches vertellen het verhaal van de landingen en de weken daarna. Toen we genoeg van de invasie hadden gezien, besloten we ons die middag ook nog in een veel verder gelegen verleden te verdiepen. Bayeux was vlakbij, dus moesten we natuurlijk ook het tapijt zien. Tapijt? Ja, het wereldberoemde tapijt van Bayeux. Het vertelt het verhaal van de verovering van Engeland door Willem de Veroveraar in het jaar 1066. In feite is het tapijt een groot geborduurd stripverhaal. Alleen is het al wat ouder... In Engeland gemaakt tussen 1070 en 1080. Het is 70 meter lang (!) en 50 cm hoog. Schitterend om te zien. Overigens was ook de kathedraal van Bayeux de moeite van een bezoek waard.

Toen het in Nederland Koninginnedag was, dachten wij eerst maar een dagje niets te ondernemen. Maar het wandelgevoel begon op te komen. En wij hadden ook nog wel zin om een kijkje te gaan nemen in Suisse Normandie. De bewoners daar zijn zo trots op een paar heuvels in het binnenland,  dat ze dat maar meteen Zwitserland zijn gaan noemen. Na een uurtje rijden bleek het heuvelland inderdaad wel de moeite waard. De wandelschoenen ondergeveterd en vol goede moed op pad gegaan. Helaas, ver zijn we niet gekomen. Nog volop zoekend naar een bewegwijzerde route, begon het te regenen. En het zag er niet naar uit dat het snel beter geworden. Dus, terug naar de auto en nog even een paar plaatselijke rondjes gemaakt. Na een korte stop om van uitzicht te genieten, togen we weer zeewaarts, om via de zoveelste file op de rondweg van Caen ons huisje weer te betrekken. Daar bleek ons via sms en telefoon wat er helaas in Apeldoorn voor vreselijks was gebeurd. 

1 mei leek ons een uitstekende dag om de lange rit naar de Mont Saint Michel te maken. Helaas dachten de Fransen daar wat anders over. Uitgerekend die dag hebben ze namelijk uitgezocht om een nationale feestdag te vieren. Dus bleek na 150 km rijden en een flink aantal trappen te hebben bestegen, dat de grote houten deuren van de abdij voor ons waren gesloten........ De volgende dag was men bereid om ons weer gastvrij te ontvangen. Nu ja, dat zal wel ettelijke jaren worden. Hoewel we dus het allerinteressantste moesten missen, bleek het “bijgerecht” ook zeer de moeite waard. Het is een volstrekt unieke plek. Midden in een groot vlak waddenachtig getijdengebied rijst een granieten rots op van ongeveer 80 meter hoog, die aan één zijde volledig is bebouwd met een ministadje en op de top een grote abdij met indrukwekkende kerk. Heel bijzonder en wij kunnen ons goed voorstellen dat het vroeger een zeer gewilde pelgrimsbestemming was. Tegenwoordig is de sfeer van rust en bezinning wel heel ver te zoeken. Het oord wordt overspoeld met toeristen, die op hun wenken worden bediend met snuisterijenwinkeltjes en horecagelegenheden.

We moesten natuurlijk ook nog een keertje shoppen in Cabourg. Dat deden we op zaterdag. Alwaar we 's avonds ook aten in een eenvoudige, redelijk acceptabele, maar niettemin licht prijzige eetgelegenheid. De kerkgang op zondag hebben we gelaten voor wat ie is en in de middag maakten we een uitstapje naar de oude haven Honfleur. Dat bleek een goed idee te zijn, want het is een erg pittoresk en gezellig stadje. We hebben daar een deel van de middag doorgebracht en veel foto's gemaakt.

Ach, wat is een week toch snel voorbij. Zeker als je actief bent, zoals wij waren. Op maandag was er alweer de terugreis. Onder het motto “anders komen we hier nooit weer” besloten we nog wel even een bezoek te brengen aan Rouen. Waarom nou weer Rouen? Nou, vanwege de hoogste kathedraal van Frankrijk, vanwege het feit dat Jeanne d'Arc daar verbrand is en omdat het gewoon een hele gezellige leuke stad is. Met veel vakwerkhuizen en heel erg veel leuke winkels. Vooral dat laatste kon Wilmine wel bekoren (maar Rein juist iets minder....).

En toen waren we weer thuis. Wat geld armer, wat ervaringen rijker.

Week 13

Hierbij twee afbeeldingen van wandelingen van de laatste weken. De hond verleidt ons ertoe veel te gaan lopen. Eén afbeelding is van de beek op het landgoed Groevenbeek. De andere is van het kasteel Oldenaller.

 

Week 11

Het voorjaar zit in de lucht:

De eerste tortelduifjes zijn eind februari al weer uitgevlogen.
Hoe de jonkies het hebben overleefd met die kou is ons een raadsel.
Maar het is echt gebeurd.

Foto 1: moeder (of vader) duif

Foto 2: de kleine duifjes 2 weken geleden

Week 8

De Geelgorsjes praten even bij…..
Het is de hoogste tijd voor weer eens
wat nieuws van de Geelgorsstraat!

Rein jarig

Belangrijk nieuws is natuurlijk dat de verjaardag van Rein voor de deur staat. Op donderdag 19 februari a.s. wordt Rein 16 jaar. Iedereen is de hele dag welkom om hem te feliciteren, hoewel we niet blij worden als je ’s morgens om 6 uur al voor de deur staat…… Een verlanglijstje heeft Rein niet, dus rest er niets anders dan hem maar weer van het niet stinkende goedje te voorzien. Je begrijpt me wel. Kan die z’n Playstation 2 mee betalen (die hij trouwens al in z’n bezit heeft).

Rein met 10-5 gewonnen

Omdat het toch over Rein gaat kan er ook wel bij dat hij vandaag, 14 februari, met 10-5 heeft gewonnen. Over 2 weken is de kampioenswedstrijd. Komt allen!

Reisje naar Zeeuws Vlaanderen

Beide ouders laten hun 2 kinderen volgende week een paar dagen in de steek. Volstrekt onverantwoordelijk natuurlijk. Maar ja, ze wilden niet mee met pa en ma een paar dagen eruit. Nou, dan ga je niet mee. Gaan Margreet en ik lekker met z’n tweeën. Zetten Rein en Wilmine twee dagen het huis op stelten…. De reis gaat naar Zeeuws Vlaanderen. Om precies te zijn naar De Blauwe Hoeve, aan de Braamdijk te Retranchement (www.deblauwehoeve.nl). We gaan op maandag 16 februari a.s. weg en we komen woensdagavond 18 februari a.s. weer thuis. De hond gaat mee. Lekker even uitwaaien. Helaas wordt er niet al te best weer voorspeld, maar we zullen ons wel vermaken.

Mannenconferentie Lunteren

Twee weken geleden ben ik (Jan) naar een christelijke mannenconferentie geweest in Lunteren. Op 30 en 31 januari jl. Het was heel bijzonder om dat mee te maken. Twee volle dagen bijeen met bijna 500 mannen. Heel speciaal en voor je geloofsleven buitengewoon inspirerend. Het thema was “Leven door de Geest”. Sprekers waren Henk Binnendijk en Gert Hutten, een predikant uit Arnhem. Ik was daar met 11 “mannenbroeders” uit de hervormde westerwijkgemeente. Volgend jaar ga ik zeker weer. Ik moet er dan wel snel bij, want de conferentie is steeds snel volgeboekt, ondanks het feit dat de conferentie jaarlijks twee keer wordt georganiseerd. Meer informatie tref je aan op www.mannenconferentielunteren.nl .
(klik hier voor een directe link naar héél veel foto's!)

En zo nog wat verder

Tja, wat is er verder nog aan nieuws. Een paar weken geleden kregen we een nieuwe verwarmingsketel en ik, Jan, ben de afgelopen weken behoorlijk druk geweest met mijn werk. Echte bijzonderheden zijn daarover niet te melden, maar er zijn meer dan genoeg dossiers die de aandacht vragen. Bovendien beginnen we zoetjesaan met de voorbereidingen voor de gemeenteraadsverkiezingen van 3 maart 2010. Want hoewel die nog ver weg lijken, moeten we nu wel gaan beginnen met het opstellen van een nieuw verkiezingsprogramma.

Week 4

Op de hei met Quinta. Poseert ze niet mooi?!

Week 3


Op de schaats!


We hebben tijdens de kerstvakantie en ook vorig weekend uitgebreid geschaatst, onder andere op het randmeer. Eindelijk kon het weer eens. We hebben allemaal nieuwe schaatsen aangeschaft. Ook ik (Jan) heb na vele vele jaren weer geschaatst, liefst 5x. Het was prachtig. Er zijn foto’s van. Jammer dat de vorstperiode weer achter de rug is, maar wie weet heeft de winter nog meer voor ons in petto...
 

en nog meer foto's: