Vakantie 2008

10 - 13 Oktober 2008
Een reisje naar de Ardennen

En toen was het ineens zover. Quinta ging logeren aan de Horsterengweg, Wilmine ging op jongerenkamp, Rein bleef op het huis passen en vroeg een vriend te logeren, en pa en ma konden zomaar een weekendje weg. Waarheen? Naar de Ardennen. Om precies te zijn in het dal van de Semois, in het bekoorlijkje stadje Bouillon. Jawel, inderdaad van Godfried van.... Zijn burcht rijst nog duister op achter het aan de rivier gelegen stadje.

Vrijdag 10 oktober

Na Quinta afgeleverd te hebben en een lekkere bak koffie van (o)ma te hebben genoten, togen wij zuidwaarts. Na een file bij Antwerpen en met behulp van de TomTom (toch wel handig) kwamen wij via Brussel aan het einde van de middag feilloos aan bij Belle Vue. Inderdaad, met mooi uitzicht op. We hebben het stadje wat verkend en genoten al meteen van de prachtige herfstkleuren van de bossen op de heuvelwanden. Toen we trek kregen in een hapje, bleken de vele horecagelegenheden allemaal gesloten. Nee toch, één gelegenheid bleek open, het Hotel de la Poste (bij opa en oma welbekend). Aldaar hebben we heerlijk gegeten. Onder andere Belgisch wild zwijn.... We sliepen er lekker op. Maar dat kan ook de goede wijn zijn geweest.

Zaterdag 11 oktober
Bij het ontbijt stelden we vast dat Bouillon weggedoken was onder een dichte nevel. Het uitzicht was nul. En wat doe je dan. Dan ga je een donkere, duistere, mysterieuze burcht bezoeken. En wat voor één. De bron van waaruit de eerste kruisvaarders vertrokken om Jeruzalem te bevrijden in 1096. De hooggespannen verwachtingen kwamen uit. Het kasteel bleek het bezoek meer dan waard. Het was wel een duister krocht van enorme omvang. Je verwacht eerder een leger orks tegen te komen dan een edele kruisridder. Het was leuk dwalen, maar het hoogtepunt werd gevormd door de valkenshow. Dat was echt bijzonder. Er waren alleen geen valken, maar wel uilen, buizerds, arenden, en een heuse reusachtige condor uit de Andes. Bij het verlaten van de burcht bleek de nevel nog steeds te overheersen. Een als altijd optimistische Jan voorspelde de komst van zon en warmte later op de dag, terwijl de immer realistische Margreet een heel wat somberder verwachting uitsprak. Helaas werd het realisme beloond. Het werd die dag niets met de zon en de temperatuur kwam niet hoger dan een graad of 12. Dat mocht de pret niet drukken. Dus trokken we na de lunch de wandelschoenen aan en maakten we met behulp van de bij de plaatselijke VVV aangeschafte wandelkaart een mooie wandeling van een kilometer of 7, de heuvel op, weer af, weer op en weer af. Deze inspanning maakte ons hongerig, zodat we gingen voor een stevige pizza. Die was helaas wat al te stevig. We kregen 'm en niet op en sliepen er niet geweldig bij. Hoe dan ook, het was een mooie dag geweest en ondanks de nevel bleken de foto's nog redelijk goed....

Zondag 12 oktober
Na langdurig beraad en zware boetedoening besloten we de paapse kerkdienst in de franse taal maar te laten voor wat ie was. We zagen meer in een excursie in de omgeving, te combineren met een ons aanbevolen wandeling in het nabijgelegen Rochehaut. Maar eerst bracht ons franse autootje ons naar diens land van herkomst. Even kijken in Sedan, waar een dikke eeuw geleden de fransen en de duitsers geschiedenis schreven. Lees over Napoleon III en de legers van Bismarck. Ik vroeg mij af hoe ooit 100.000 fransen zich konden proppen in een kasteeltje om zich daar te laten belegeren door de duitse horden. Nou, toen we het kasteeltje zagen, begrepen we daar iets meer van. Het bleek een optrekje te zijn van 35.000 m2; het grootste kasteel van Europa dus. En dat niet alleen in oppervlakte, maar ook in hoogte. Wat een enorme muren! Toch moet het nog steeds proppen geweest zijn. En o ja, we waren even vergeten dat in Frankrijk tussen 12 en half twee alles gesloten is. Dus hebben we het fortje alleen van buiten bekeken en stapten we al vrij snel weer in ons peugeotje. Sedan bleek namelijk verder de moeite ook niet waard. Een half uurtje later parkeerden we in Rochehaut, terug aan de Semois. De wandelschoenen gingen weer aan, de rugzak ging weer over de schouder en met de kaart in de hand gingen we wandelroute 84 lopen. Ons aanbevolen door de Bouillonse VVV als een “bijoutje”, maar wel voor de sportievelingen. En dat bleek! Het was een prachtige tocht langs de oevers van de Semois. Maar het was ook een lastige klimpartij over de soms vrij steile en hier en daar wat glibberige hellingen. Soms moesten we in de rotsen aangebrachte ladders beklimmen of daarvan juist afdalen. Helemaal ongevaarlijk was het niet en allebei hebben we een keer een aardige schuiver gemaakt. Het was hard werken (en dat op zondagmiddag), maar we hebben ervan genoten. De spierpijn na afloop viel ons warempel nog mee.  Het biertje na afloop met een schitterend uitzicht over het dal van de Semois smaakte ons erg goed. Ook vonden we dat we een lekkere maaltijd hadden verdiend en die vonden we in een eenvoudige maar nette eetgelegenheid in Bouillon. En o ja, het was die dag wel prachtig weer geweest, met drie dubbele uitroeptekens erbij.

Maandag 13 oktober
Ontbijten, inpakken en wegwezen. Al kort na negenen startten we de motor. We namen nog wel een binnendoorroute naar de snelweg. Veel was er echter niet te zien, want Belgie was weer in nevelen gehuld. Een vlotte tocht, met enkele stops onderweg, bracht ons via Luik, Maastricht en Venlo, aan het einde van de middag weer thuis. Quinta begroette ons enthousiast, Wilmine had een erg leuk jongenweekend van de kerk achter de rug en ondanks de aanwezigheid van Rein en diens logee Niels bleek ook ons huis het weekend ongeschonden door te zijn gekomen. Kortom, voor de avond viel had de dagelijkse routine alweer de overhand genomen. Maar ijs en weder dienende zullen de Ardennen ons spoedig terugzien. Wij hebben dit gebied schromelijk onderschat!

Jan.

Oostwaarts!!

Duitsland

Op 12 juli 2008 was het dan zover. We hadden geen haast, dus ’s morgens even voor negenen werd de motor van onze Peugeot gestart en begon de reis naar het oosten. Nieuw was de aanwezigheid van ons hondje, Quinta, en een geleende dakkoffer bovenop de auto. De heenreis verliep zonder haperingen. Moeilijk was het niet: bij Magdeburg linksaf. Aan het einde van de middag waren we in Colditz, 630 km van huis. We bleken een eenvoudig bungalowtje uit DDR- tijd te hebben geboekt op een betrekkelijk eenvoudige camping. Ook zaten we pal naast het campingrestaurant, maar heel veel hinder hebben we daar niet gehad. De eerste week in Duitsland kenmerkte zich door tamelijk wisselvalling weer, een prachtig zwembad naast de camping waar wij regelmatig de enige gebruikers van waren  (!), een uitstapje naar Dresden (inderdaad heel erg mooi opgeknapt, zie de foto’s) en de enige lange wandeling van de hele vakantie, gemaakt door Margreet, Jan en natuurlijk Quinta. Verder kwamen de boeken uit de krat en werd menig tamelijk regenachtige middag doorgebracht met achter de Duitse tv naar de tour de france kijken.

Polen (en Slowakije)

Een weekje is zo om en dus togen we weer verder. Nog eens 600 km erbij naar het zuidoosten. Diep in het uiterste zuiden van Polen, tegen de grens met Tsjechië en Slowakije aan, hadden we een vakantiewoning gehuurd. Het stadje heette Wisla (naar de rivier) en bleek voor Polen een toeristisch oord bij uitstek te zijn. Ons huis was meer dan prima, maar we moesten wel 64 treden beklimmen voordat we al hijgend bij de voordeur stonden. De enige die dit echt leuk vond was Quinta. Zij heeft de lol van het traplopen wel ontdekt deze vakantie. Wisla was best gezellig, althans naar Poolse maatstaven en de eerste dagen hadden we goed weer. Op dinsdag gingen we naar Krakau. Heen gingen we binnendoor over tweederangswegen, door vele rommelige dorpen en stadjes. Het kostte ons daardoor 3,5 uur om de 130 km naar Krakau af te leggen. Het bleek de moeite waard. We konden aan de rand van de binnenstad gratis parkeren (waar heb je dat nog) en die binnenstad bleek prachtig. We hebben er vele uren doorgebracht en de markt (met de lakenhal, waarin de vele stalletjes een welhaast magische aantrekkingskracht op Wilmine uitoefenden) bewonderd, evenals de Mariakerk, De Florianuspoort en het Barbacon. Natuurlijk ontbrak ook de Wawel niet, met het koninklijke paleis en de kathedraal van Krakau. Daarin hebben we de Sigmundklok bewonderd. Helaas mocht onze hond het Wawelcomplex niet op (onbegrijpelijk dat ze zo’n lief en bijzonder hondje de toegang versperden!), dus moest steeds een van ons bij de ingang achterblijven. Klap op de vuurpijl die dag was een rondrit in een heus rijtuig, voortgetrokken door 2 fleurig uitgedoste paarden. Voor 100 zloty’s konden we dat niet laten. Het was al dik avond voor we weer naar Wisla togen. Nu namen we de snelwegen en dat scheelde een vol uur ondanks extra kilometers.

Die dinsdagavond begon het te regenen en dat bleek de voorbode van veel meer nattigheid. Tot en met donderdagmorgen regende het ronduit hard (dat is royaal meer dan een etmaal) en vervolgens bleef het ook de hele donderdag nog een beetje doormiezeren. Woensdag werd het maar 13 graden, dus we voelden ons donderdag rijk gezegd toen het kwik weer aan de 18 reikte. De donderdag was ook de dag van ons uitstapje naar Slowakije (via een heel klein stukje Tsjechië). De stad Zilina lag binnen bereik en bleek best aardig. Ronduit prachtig was het Slowaakse landschap. Een afwisseling van beboste lage bergen, prachtige groene dalen met weiden en typisch Slavische dorpjes. Slowakije hebben we bijgeschreven op ons lijstje van wensbestemmingen.

Auschwitz

Vrijdag was ineens warm en broeierig. Opnieuw stapten we in de auto. Nu voor de ruim 80 km naar Oswiecim. Beter bekend als Auschwitz. Dit beruchte concentratiekamp is heringericht als museum. Het bestaat overigens uit twee delen: Auschwitz I (het oorspronkelijke kamp) en Auschwitz-Birkenau (het veel later gebouwde en eigenlijke vernietigingskamp). Margreet, Jan en Rein zijn in Auschwitz I naar binnen geweest, alwaar zij onder de woorden “arbeit mach frei” zijn doorgelopen en de diverse tentoonstellingen hebben bekeken. In het veel grotere drie kilometer verderop gelegen Birkenau is alleen Jan naar binnen geweest. Het onbevattelijke en verschrikkelijke van wat daar ruim 6 decennia geleden gebeurd is, valt niet te beschrijven. Het is goed er een keer geweest te zijn, maar we hoeven er nooit nog eens heen. Een stevig onweer begeleidde ons op de weg naar huis en zo zoetjesaan kwam daarmee ook het vertrek uit Polen in zicht.

Tsjechie (en Oostenrijk)

De zaterdag stond in het teken van een vlotte reis door het oosten en zuiden van Tsjechië naar onze volgende bestemming: het Lipnomeer. De wegen in Tsjechië waren goed (met uitzondering van het stuk autosnelweg tussen Brno en Praag) en de 500 km werden dus betrekkelijk snel overbrugd. We bleken een camping te hebben pal aan het meer en stonden ook zelf geen 30 passen van het water af in onze gehuurde bungalowtent (van easy-a-tent). Deze laatste week van onze vakantie hebben we prachtig weer gehad. Het was de hele week tussen 25 en 30 graden. Vanaf dinsdag was er wel consequent in de loop van de middag of avond onweer. Wat hebben we gedaan? Veel op de camping geweest en in de zon gebakken, veel gezwommen in het meer en veel in ons boek gelezen. Verder waren er uitstapjes naar het nabij gelegen Horni Plana (niets bijzonders), Cesky Krumlov (buitengewoon mooi stadje, opgenomen op werelderfgoederenlijst van Unesco), Lipno (alwaar we de stuwdam hebben bezocht en hebben gerodeld) en Vissy Brod, alwaar we heus hebben geraft op de rivier de Vlatva (beter bekend als Moldau). Zeker ook dit laatste was erg leuk. Het was die dag warm en er waren nog wat meer mensen op het idee gekomen om te gaan raften of kanoen, want het was compleet file op het water. Omdat Vissy Brod vlakbij de grens lag, zijn we ook Oostenrijk nog even ingereden, zodat we nog een land aan ons lijstje van deze vakantie toe konden voegen.
 

Nederland

En ja, toen zat het er alweer op. Drie weken waren omgevlogen en op zaterdag 2 augustus reden we terug naar huis. Een gebroken uitlaat leverde ons anderhalf uur vertraging op (dank aan ADAC), maar verder verliep de reis vlot. Om 23.40 reden we na bijna 4000 autovakantiekilometers de oprit van ons huis aan de Geelgorsstraat op en was het weer voorbij. Gelukkig hebben we de foto’s nog…….

Jan

De plannen: details vakantie Oost-Europa:

Hier maar weer eens een berichtje van de Geelgorsjes, zo vlak voor het begin van onze vakantie. Zaterdag 12 juli a.s. al vertrekken voor een reis van drie weken richting het Oosten. Onze eerste week brengen we door in Colditz in het oosten van Duitsland. Op Campingplatz-colditz hebben we een bungalowtje gehuurd (www.campingplatz-colditz.de). Behalve aan het beroemde kasteel ter plaatse (ja, ja, weet je het nog….), willen we natuurlijk ook een bezoek brengen aan Dresden. De tweede week gaan we een stuk verder naar het Oosten. “Poland here we come!” In het uiterste zuiden, vlakbij het drielandenpunt met Tsjechie en Slowakijke ligt een dorpje met de naam Wisla. Daar hebben we een woning gehuurd. Ook weer voor een week. Het schijnt daar erg mooi te zijn. We gaan het met eigen ogen zien. Een must die week is een bezoek aan Krakau en natuurlijk ook aan het concentratiecamp Auschwitz-Birkenau. Verder zullen we ook wel een tripje Slowakije in maken. Ben benieuwd hoe het eruitziet daar.

De laatste week (26 juli – 2 augustus) zitten we aan het Lipnomeer in het zuiden van Tsjechie. Het plaatsje is Horni Plana en de camping heet Jenisov. We hebben daar een bungalowtent bij Easy-a-Tent gehuurd. Het wordt ook daar vast leuk. We zijn van plan om daar bijzonder weinig te doen en een flinke hap te slaan uit onze boekendoos. En dan weer naar huis, maar daar denken we nog maar even niet aan. Bijzonder is natuurlijk dat dit jaar voor het eerst de hond mee gaat.

Wij hebben inmiddels onze plannen voor de vakantie dit jaar gemaakt.

MEIVAKANTIE: 

Eerst gaan we van 25 april – 2 mei een week op vakantie in Sauerland. We doen dat samen met Pa en ma van den Bosch. We hebben een huis gehuurd die onderverdeeld is in 2 woningen. We hebben er erg veel zin in om samen met die twee “oudjes” een weekje op pad te gaan. We zitten bij het dorpje Schmallenberg-Menkhausen. Het huisje zelf ligt in de buurtschap Hardebusch.
 

ZOMERVAKANTIE:

De zomervakantie gaat naar het oosten. We gaan drie weken weg. De 1^e week in Duitsland, in de omgeving van Colditz. Daar huren we een kleine bungalow op een camping. De tweede week hebben we huis gehuurd in het uiterste zuiden van Polen, vlakbij het drielandenpunt met Tsjechië en Slowakije. Het huis ligt bij het stadje Wisla (zie foto), genoemd naar de gelijknamige rivier. Hoewel het wel een paar uur rijden is, zit een uitstapje naar Krakau er zeker in. Ook zitten we daar in de buurt van Auschwitz-Birkenau. De derde week brengen we door in het zuiden van Tsjechie. Daar hebben we een bungalowtent gehuurd, aan het Lipnomeer. Ook dat is in de buurt van een drielandenpunt, namelijk met Duitsland en Oostenrijk. We zijn weg van 12 juli – 2 augustus. En we nemen Quinta mee.