Wandelen in de bergen

Zeker de eerste 10 dagen hebben we verschillende prachtige wandelingen door de bergen gemaakt. Zelfs Wilmine vond het (soms) leuk. Indrukwekkend zijn in de Pyreneeën de zogenoemde Cirques. De bekendste is de Cirque de Gavarnie. Daar zijn we een aantal jaren geleden al eens geweest (als je in de buurt bent, zeker bezoeken!). Cirques zijn door inmiddels sinds lang gesmolten gletsjers uitgesleten keteldalen. Je moet je voorstellen dat je na een inspannende klim ineens een klein dal bereikt, met voor je in hoefijzervorm een hoog oprijzende bergwand en altijd wel ergens een of meer watervallen. Heel mooi. We hebben nu gelopen in het Cirque de Cagateille en in de Cirque d’Anglade. Op die laatste plek troffen we tot onze verrassing zelfs nog sneeuw en ijsresten aan. Een dankbaar object voor een paar foto’s en zelfs voor de enige foto die door een welwillende fransman van ons viertjes werd gemaakt. Ook hebben we gelopen in het nationaal park Mont du Valier. Ook daar was het buitengewoon mooi. Het bijzondere is dat de streek nog maar nauwelijks door toeristen is ontdekt. Het was er rustig en ongerept. Dat beviel ons prima.

Cols en koeien

We hebben tijdens onze vakantie drie cols beklommen. Goed hè! Met de auto weliswaar, maar toch. De hoogste was de Col du Pradel (1680 m) De weg ernaartoe bleek niet veel meer dan een smal nauwelijks geasfalteerd landbouwweggetje. We hadden ‘m niet genomen als we dit tevoren hadden geweten, want een klein beetje eng was ie wel. De Pradel was niet alleen het hoogste punt van onze vakantie, het was ook het koudste punt. Het was daar maar 9 graden. Een uurtje later zaten we weer in 25 graden. Op de cols picknicken bleek ons niet altijd gegeven. We hadden last van nieuwsgierige bezoekers. Koeien met bellen, die ook wel zin hadden in een lekker broodje met jam. Wij hadden wat gemengde gevoelens bij deze belangstelling, maar we hielden er wel een mooi plaatje aan over. De foto met koeienkop hebben we uiteindelijk uitgeroepen tot leukste foto van de vakantie.

Een vleugje cultuur

Onze vakantie kende twee culturele hoogtepunten. Het eerste was een bezoek aan de “grotte de Bedeilhac”. Een enorme grot, met een zaal van een kilometer lang. Onder leiding van een gids werden we anderhalf uur door de grot geleid. Tot mijn verrassing bleek ik (Jan) in staat om het overgrote deel van het Frans van deze gids te volgen. Het is altijd weer indrukwekkend om stalagmieten en stalactieten te zien. Maar de topper was het oog in oog staan met echte prehistorische schilderingen, daterend van ongeveer 14.000 jaar voor Chr. We werden geleid langs bisons en paarden, maar ook langs afdrukken van handen (een met vier vingers en een met zes vingers…) en de resten van een prehistorisch kampvuur. Absoluut uniek! Helaas mochten we binnen niet fotograferen, dus is het gebleven bij een foto van de ingang. Het geeft wel een goede indruk van de enorme omvang van de grot. Let maar eens op de auto’s vooraan.

Het tweede culturele hoogtepunt was ons bezoek aan Carcassonne. We hebben daar verschillende leuke foto’s gemaakt.

Carcassonne staat op de werelderfgoederenlijst van de Unesco en was dit jaar tevens etappeplaats in de Tour de France. De oude stad bestaat uit een volledig bewaard gebleven middeleeuwse vestingstad, met een dubbele ringmuur, 52 torens en een prachtig gaaf bewaard gebleven kasteel. Delen van de muur, de torens en het kasteel stammen nog uit de Romeinse tijd. Binnen de muren tref je een heel gezellig stadje aan met vele winkeltjes en een eindeloze hoeveelheid eetgelegenheden. Omdat we daar midden in Katharengebied waren heb ik daar speciaal gebrouwen Katharenbier gedronken. Voor degenen die het niet weten: de Katharen waren een 12^e/13^e eeuwse afsplitsing van de Katholieke Kerk en in het zuiden van Frankrijk gedurende enkele decennia zeer invloedrijk. Toen hun macht te groot werd zijn ze genadeloos vervolgd en uitgeroeid. Ik heb het niet nagezocht, maar ik ben er bijna zeker van dat ons woord “ketter” een verbastering is van het woord “Kathaar”.

Nou ja, en toen was het weer voorbij. Donderdagmorgen 17 augustus verlieten we de camping, om 17 uur later vermoeid, na een vlotte terugreis (met zwaar onweer boven Noord-Frankrijk) weer in ons eigen lekkere warme bedje thuis te stappen. Je slaapt toch nergens beter dan daar….