Week 32

Klusvakantie en meer:

Ik vond het absoluut noodzakelijk om mijn werkkamer studieklaar te maken, nou, dat is niet gelukt. Maar ik ben wel stevig aan de slag geweest. Nadat ik de eerste vakantieweek vooral voor pampus heb gelegen (zoals gewoonlijk), ben ik begonnen met het uitzoeken van stapels en stapels papieren. Na twee weken en talloze niesbuien, kon ik zo'n 15 plastic tassen en dozen vol afvoeren. Twee grote tassen bleven over met spullen die in de leeggeruimde laatjes en de nieuw aan te schaffen bergruimte een plek moesten vinden. Later zou ik de werkkamer verder opfrissen en bijverven.

Foto: mijn favoriete plek in huis: het doorkijkje vanuit de gang naar de kamer, zoals je ziet, nu licht en fris...

Want er moest meer gebeuren. Ik wilde de kamer/keuken fris in de verf zetten. En alhoewel ik het donkergrijs van dat ene wandje nog steeds heel mooi vond, wilde ik alles nu licht! De grootste klus was het plafond. Gelukkig was pa zo lief (en sterk!) om dat voor me te doen. Hij wilde ook de gang voor me meenemen. Hij en ma zijn twee dagen langsgekomen om te verven, schoon te maken en te ondersteunen met klusjes. Twee volle, gezellige dagen! Door de witte verf friste alles enorm op! Het roet van de kaarsen had niet alleen de muren vervuild, maar ook de witte gordijnen waren vuilgrijs geworden. Die zou ik sowieso vervangen door witte luxaflex. Ik had voor één wand een lichte grijze kleur in gedachten, maar bij de praxis vond ik niet wat ik zocht. Ik ging googlelen en kwam op het merk Farrow & Ball, dat blijkbaar oude engelse landhuiskleuren produceert. In Hilversum vond ik een verkoopadres. Thuisgekomen zag ik al aan het staaltje dat de kleur in mijn huis heel anders uitpakte en dus ben ik het gaan omwisselen voor "strong white". Moooi.

Ondertussen was ik al op een mogelijkheid aan het broeden om het keukengedeelte wat af te schermen. Ik had in december de bank op een andere plek gezet en dat beviel me erg goed, alleen keek ik nu zo op het (zelden superglad opgeruimde) aanrecht. Ik was toch lekker bezig en dacht, weet je wat, ik zet er een nieuw wandje in. Zo gezegd, zo gedaan. M.b.v. pa en ma het oude wandje gesloopt, een nog bruikbaar mdfstuk op maat gezaagd en materiaal voor de nieuwe wand bij de praxis gehaald. De medewerkers daar ook nog even ingelicht over hun service t.a.v. bezorgafspraken... Ik had gekozen voor "underlaiment", omdat dat zo'n stoere uitstraling heeft.
Enfin ik ging aan de slag en had zo m'n twijfels. Dus verschoof ik het wandje de volgende dag meer richting keuken. Dat was een gehak en gebik, want ik had o.a. montagekit gebruikt om een en ander op de vloer vast te zetten. De transformatie was al met al enorm!



Met ma nog een dag naar Ikea gegaan om het nodige in te slaan, zoals verlichting en jaja, een koeienkleed... Voor ik het wist waren er vijf  weken van de vakantie om en nog steeds waren er veel (opruim)klussen. Dingen ophangen, bijverven, schoonmaken etc. Tussendoor las ik boeken, wat prettig rustgevend was en bezocht ik zo nu een dan een terrasje, in gezelschap van vriendinnen Mirjam of Jenneke.


Ik besloot eerst toch maar even op vakantie te gaan, een paar dagen naar Terschelling. Maar ik voelde al dat mijn lijf daar geen zin in had, koortsig en met zeer onwillige darmen bracht ik net zoveel tijd door binnen als buiten de hotelkamer van Hotel Nap en altijd in de buurt van een wc. En toch was het heerlijk. Terschelling is zoooo mooooi! Het uitzicht op het wad, o.a. vanaf uitspanning De Walvis in West-Terschelling is weergaloos (helaas had ik niet altijd mijn foto-toestel bij me, dus de meeste foto's zijn telefoonfoto's). En ach, veel meer dan achter een kopje thee, koffie of cranberrylikeurtje (met boek) te zitten hoefde ik niet te doen. Ik heb zelfs midden in de haven, op het uiteinde van een pier, met open uitzicht op de zee een boek zitten lezen, onder een milde, warme zon! Gelukkig kon ik op de laatste dag toch even de fiets pakken, want dat is op Terschelling heerlijk om te doen. En er is natuurlijk een en ander geshopt.



Eenmaal thuis 4 dagen plat gelegen en uitgeziekt, ik kon niet meer. En toen toch maar die radiatorombouw verder afgemaakt. De werkkamer was nog steeds een enorme puinhoop, o.a. omdat daar alle verfspullen stonden. Maar ik slaagde er in om toch een soort van studiehoekje te creëren. Het verder opruimen moet maar wachten tot de volgende zomervakantie en ik doe net of ik die aftandse vloer, of het scheve stukje wand ook niet zie...Het nieuwe schooljaar én studiejaar staat voor de deur en dan zal ik verder nergens aan toe komen. Er blijft dus nog wel wat te wensen over, bijv een lekkere fauteuill, een nieuwe televisie, twee keer zoveel vierkante meters, tja...

Met bloemen en plantjes zette ik een puntkomma achter mijn klusvakantie en dook ik alvast in een van de studieboeken, op aanraden van de studiecoördinator. En langzaam begin ik me weer "normaal" te worden, maar in een "nieuw" huis. Einde vakantie.

Voor na
voor na
voor na
voor na

Week 30

Laatste voorbereidingen opleiding vlotten...

Weer opnieuw gaan studeren vraagt een heleboel voorbereiding. De afgelopen weken heb ik me officieel ingeschreven. Dat doe je via Studielink. Daarnaast geef je bij de opleiding aan hoe je het collegegeld gaat betalen. Pas als dat allemaal officieel binnen is, ben je ingeschreven. Toen ik al die formulieren aan het invullen en ondertekenen was en alles doorlas, drong het pas echt goed tot me door dat ik weer ga studeren! Met collegekaart en al! Ineens wordt het allemaal echt, ik wordt weer student! Ik kreeg het lesrooster en de boekenlijst thuisgestuurd e.d. Na maanden van voorbereiding, is het niet alleen meer een droom, maar is het werkelijkheid. Spannend, maar ook erg leuk! Er was nog één ding waar ik met spanning op wachtte, het al dan niet toekennen van de lerarenbeurs. Leraren kunnen deze eenmalig aanvragen. Je collegegeld wordt hier grotendeels mee vergoed en een deel van je studieboeken en reisgeld. En heel belangrijk: een gedeelte van het tijdelijk minder gaan werken om te kunnen studeren, wordt vergoed, zodat je werkgever je kan doorbetalen. Hier moesten allerlei formulieren voor worden ingevuld. En dan maar afwachten of je hem krijgt, wie het eerst komt, die het eerst maalt...Uiterlijk 7 augustus zou ik het te horen krijgen. Toen ik maandag 20 juli thuiskwam, vond ik in mijn brievenbus de enveloppe....én de toekenning! Dat was echt fantastisch! Een zorg minder! Binnenkort de boeken bestellen en op aanraden van de studiecoördinator alvast wat lezen, maar dat had ik me sowieso al voorgenomen.

Een andere belangrijke voorbereiding is alles in huis in orde maken. De werkkamer was een niet te overziene puinhoop die de afgelopen jaren meer en meer opslagruimte werd, een mooi woord voor dumpplaats. Dat moest dus worden opgeruimd en dus stortte ik me op tassen en dozen en lades met stapels en stapels papieren om ze door te nemen en op te ruimen. Het heeft heel wat niesbuien gekost, maar het vordert gestaag! Als dat klaar is moet er nog meer gebeuren. Er moet bijvoorbeeld bergruimte bij komen. Maar ook in de woonkamer moet het een en ander gebeuren, er is een flinke opfrisbeurt nodig! Uiterlijk begin augustus wil ik alles klaar hebben. Ik wil de komende twee jaar geen stress hebben van een huis waar ik me niet prettig in voel. Dus pakken we nog een week of twee flink aan, met hulptroepen! En daarna eindelijk vakantie houden. Alhoewel ik me nu ook al regelmatig heerlijk terugtrek met een boek. Foto's en verslag volgen later.

Week 20

Dodenherdenking op de Dam, 4 mei.

Het was al jaren een wens om eens bij de nationale dodenherdenking op de Dam in Amsterdam te zijn. Maar op de een of andere manier kwam het er nooit van. Vanmorgen dacht ik: ik ga vanmiddag naar Amsterdam. Wat later in de middag slenterde ik door de stad. Rondom de Dam namen steeds meer politiemensen hun plaats in. Ik zag om half 6 al mensen klaar staan bij de afzettingen op de Dam. Dat leek me wat vroeg en ik ging nog ergens koffie drinken. Maar het was nog voor half 7 toen ik me bij de mensen voegde en zag dat de beste plaatsen al vergeven waren. Een dame van 4/5 mei deelde programmaboekjes uit.

Om tien voor zeven begon de dienst in de Nieuwe Kerk, die op grote schermen te volgen was. Ondertussen kwamen rijen militairen achter het monument vandaan de herdenkingsplaats oplopen.

Na de dienst liepen de genodigden van de kerk over het "pad" tussen de aanwezigen door, de Dam op, naar hun plek. De militaire blaaskapel was inmiddels begonnen met spelen. Ik zag verschillende politici langskomen, zoals Mark Rutte. Als laatste kwam de koningin, samen met Willem-Alexander en Maxima, de premier en enkele anderen. Ik kon ze nét zien tussen de mensen door. Met mijn fototoestel in de lucht probeerde ik ze vast te leggen. Zo maakte ik overigens al mijn foto's, soms behoorlijk op goed geluk. Met een hoge resolutie, zodat ik ze nog kon bijsnijden. Ik stond weliswaar op een hele aardige plek, rechts voor, maar er stonden toch nog een paar rijen mensen voor me. De koningin en prins legden de eerste krans. De "last post" werd gespeeld en toen werd het stil. Dat was indrukwekkend. Het was eigenlijk al indrukwekkend toen het officiële gedeelte was begonnen. Na de twee minuten stilte werd het Wilhelmus gezongen. Steeds meer mensen zongen mee. Dit was ook zo'n geweldig moment. Ik was me goed bewust van mijn vrijheid, zo in het hart van deze herdenking. Het 4 mei-gedicht werd voorgedragen, heel mooi. Vervolgens sprak burgemeester Job Cohen. Toen hij ons gelukkig prees met de aanwezigheid van de koningin, golfde er een applaus door de menigte. Op het scherm zagen we de ontroering van de koningin, kippenvel. Het was een heel bijzonder gevoel midden tussen al die mensen deel te zijn van deze herdenking. Erbij te zijn. De kranslegging door o.a. de premier en oud-militairen volgde. Tenslotte gingen de koningin, de prins en Maxima voor in het defilé. Even later begonnen de eerste mensen te vertrekken en ik maakte van de gelegenheid gebruik om iets naar voren te komen. Ik heb nog even staan kijken. Op de rechterfoto zie je nog net een stukje van mijn haar. Terwijl de muziek nog doorspeelde en bekende en minder bekende mensen bloemen legden, liep ik nog even richting paleis. Om vervolgens huiswaarts te keren.

Week 18

Toegelaten!

Op dinsdag 14 april vertrok ik om een uur of één naar Amsterdam. Ik zou om kwart voor vier het selectiegesprek hebben voor toelating tot de deeltijdopleiding Master Kunsteducatie in Amsterdam. Maar ik wilde ook nog even rustig de tijd nemen in de stad. Ik moest op het Waterlooplein zijn, en daar waren op die zonnige dag voldoende terrasjes open. Ik nam nog een paar keer mijn cv, portfolio en motivatieformulier door en bereidde me voor op mogelijke vragen. Maar toen was het toch echt tijd. Het gebouw waar ik moest zijn bleek voor mij niet zo makkelijk te vinden. Dus vroeg ik de ober, de marktman en voorbijgangers de weg. Tenslotte was het een clubje politieagenten die mij echt de goede kant op hielp. Het gebouw bleek zo'n beetje aan de overkant van de metrohalte waar ik was uitgestapt: de afdeling bouwkunst van de amsterdamse hogeschool voor de kunsten. "O, je komt zeker voor Aaalydaaa?, zei de portier/receptionist op z'n plat Amsterdams. "ja". "Nou, dan moet je...." en er volgde een lange routebeschrijving die ik meteen weer vergat. Eerst maar naar de wc. Overal aan de muur hingen houtskoolschetsen van gebouwen. Op goed geluk trok ik verder het gebouw in en vond achter een deurtje aan het eind van een lange gang, een smal trapje naar boven. Daar was al aangegeven waar de kandidaten voor de master heen moesten. Bovenaan de trap waren twee kleine, aan elkaar verbonden ruimtes. In een daarvan werd ik begroet door Maria Wüst, de studieleider. Van haar heb ik op het conservatorium psychologie gehad. Het was meteen ontspannen. Ze vertelde enthousiast over het gebouw waar we waren: "en naast ons is het Joods Historisch Museum en aan de andere kant zit...." Een mengeling van nervositeit, warrigheid en blijheid (wat is dit leuk!) maakte zich van me meester. Een paar minuten later arriveerde ook de andere docent die aan het selectiegesprek zou deelnemen.

De meeste vragen die werden gesteld had ik goed voorbereid en volgden grotendeels het motivatieformulier: waarom wil je deze opleiding doen, wat heb je met interdisciplinair met kunst bezig zijn etc. En verder werden vragen gesteld waaruit moest blijken of je voldoende reflectievermogen had en of je kunt worden opgeleid tot een masterniveau. Ik vond het gesprek eigenlijk wel soepel verlopen. Totdat de vraag gesteld werd of ik zelf nog vragen had. Die had ik eigenlijk niet. Ik was in januari op de voorlichtingsbijeenkomst geweest en had toen lang zitten praten met een van de docenten. Ineens viel het gesprek wat dood. Ik gaf aan dat ik destijds al veel vragen had gesteld en ook Maria herinnerde zich dat. Zij gaf ook aan dat ze wel de indruk had dat ik wist wat de studie inhield. De vragen die volgden waren persoonlijker: kies eens iets uit je portfolio dat echt laat zien wie je nu bent. Dat kon ik niet, want juist het hele pakket ben ik. Toch koos ik voor een van de kunstwerken die ik had gemaakt. Het was leuk om daar iets van te vertellen en de goede sfeer kwam terug. Er volgden nog wat vragen en tenslotte welke expositie ik als laatste had bezocht. Dat was "Engelen" in het Catharijnenconvent, afgelopen februari. Maria noemde een kunstenaar op die expositie die ik toevallig helemaal te gek vond. Aan het eind van het gesprek vroeg ik nog wanneer ik iets zou horen, "deze week", zei Maria, "ik mail je wel".

Dus checkte ik vanaf dat moment de hele dag door mijn mail. Tja, zo gaat dat. En speelde ik het gesprek eindeloos af in mijn hoofd. Ik was er steeds meer van overtuigd dat ik dingen had laten liggen. Toen het vrijdagmiddag was heb ik Maria gemaild. Dat ik wachtend op haar mail toch nog een paar dingen extra onder de aandacht wilde brengen. Maar ze gaf aan dat de toevoeging niet noodzakelijk was en dat ik spoedig bericht zou krijgen.
Ik dacht, stel je voor dat ik niet wordt toegelaten, wat dan. Dus toen ben ik het van me af gaan zetten. Heb workshops bedacht en op mijn website gezet. En ik dacht "waarom heb ik dat eigenlijk niet eerder gedaan...eigenlijk hartstikke leuk!" En ik kan er ook mijn inkomen wat mee vergroten! Daarnaast had ik het ook nog eens superdruk met andere zaken.

Woensdagmiddag moest ik naar school voor het Open Podium. Ik ging nog snel even door de post en zag daar de brief van de AHK. Slik. Ik gluurde naar binnen en las iets over studiegeld overmaken. Zou het dan echt?. Ik liep snel naar de bushalte en maakte daar de enveloppe verder open. "Tot mijn genoegen...."YEAH". Ik weet nu wat een kreetje slaken is. Wat is dit gaaf!

Er moet nog heel veel worden geregeld om op 31 augustus met de studie te kunnen beginnen, als het al allemaal lukt. Maar dat ik geschikt bevonden ben voor zo'n opleiding geeft al een enorme kik! Dus ben ik meteen mensen gaan bellen (tegen m'n principes in de bus, maar ja dit moet je natuurlijk wel meteen even delen!) en sms'en.

Ook op m'n werk vertelde ik het een paar mensen, die natuurlijk ook blij voor me waren! En nu dus naar de volgende fase: de financiën, dingen regelen op m'n werk etc.

Maar ik ben dus toegelaten, YEAH!!!!!!!!!!!!!!
Op de website van de ahk kun je informatie vinden over de opleiding:
http://www.ahk.nl/nl/studie/interdisciplinair/master-kunsteducatie/

Mooie opening van prachtige expositie!

Vrijdag 17 April werd de expositie OPSTANDING in de Grote Barbarakerk in Culemborg geopend. Toen ik woensdag mijn eigen werk bracht was er nog volop bedrijvigheid en werd er nog druk gepuzzeld over de laatste hobbels van de inrichting. Maar vrijdag bleek er een indrukwekkend evenwicht te zijn gevonden en was de tentoonstelling echt af. De expositie is prachtig ingericht. Hoewel ik op een aantal werken na deze tentoonstelling al in Weesp had gezien, ervoer ik de kunstwerken in deze nieuwe ambiance en opstelling als nieuw. Wat een ruimte en inrichting niet kan doen! Er waren zo'n 8 nieuwe werken, zowel vervangingen als toevoegingen. De kunstcommissie had via fondsen een aardig budget bij elkaar gekregen. Hier was o.a. een verlichtingssysteem van aangeschaft. Omdat de opening in de avond was en het steeds donkerder werd, kon je heel mooi zien hoe geweldig dit functioneerde.

De expositie werd geopend met muziek van Chopin op piano en klarinet en een bijdrage van de locale theatermaker Kees van der Zwaard en een verbeeldingsgroep. Er waren ongeveer 10 deelnemende kunstenaars aanwezig onder de ca 60 belangstellenden. De aanwezigen waren zichtbaar onder de indruk. Ook mijn eigen werk kreeg de nodige aandacht. De kunstcommissie van de Barbarakerk heeft inmiddels al een aardige tentoonstellingstraditie opgebouwd. Deze expositie is er in elk geval een om door een ringetje te halen!

Week 16

Voorbereiden en inrichten "Culemborg"

Op vrijdag 17 april a.s. is de opening van de expositie Opstanding in Culemborg. Vorig jaar was deze expositie in Weesp. Enkele werken zijn gewijzigd omdat deze zijn verkocht. Op woensdag 15 april heb ik mijn werk gebracht. Het was een komen en gaan van kunstenaars, die samen met de organisatie hun werk een plek gaven. Het volle lentelicht viel gul de prachtige, lichte kerk in. Een hele prettige, ruimtelijke ambiance, waar het werk toch weer heel anders tot z'n recht komt dan in Weesp. Mijn eigen werk heeft een plaats in een nisje dat er voor lijkt te zijn gemaakt.

De expositie is te zien t/m zondag 17 mei, op vrijdagen, zaterdagen en zondagen. Op de sluitingsdag van deze expositie, is de opening van de expositie SPIRIT in Weesp.

 

Week 15


Aangemeld!

In oktober hoorde ik van de deeltijdstudie Master Kunsteducatie. Ik ging me verdiepen in het wat, waar en hoe. In januari bezocht ik de informatie-avond van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten (AHK). En in februari de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU). Het was kwa presentatie een wereld van verschil tussen die twee en het werd me steeds duidelijker dat ik het in Amsterdam wilde gaan proberen.

Inmiddels was ik al een poosje bezig met het opstellen van een cv, het samenstellen van portfolio, het invullen van een formulier waarin je iets moest vertellen over je motivatie, studieverwachtingen, ervaring etc. Daar is best veel tijd en aandacht in gaan zitten; je wilt toch een zo goed mogelijke indruk maken. Eindelijk was het dan zover dat ik de puntjes op de i kon zetten. Ik verzamelde alle documenten in een strak mapje, inclusief kopieën uit het paspoort, "pasfoto's" en bewijs van mijn diploma schoolmuziek. Als je zo zorgvuldig met iets bent bezig geweest is het spannend om het uit handen te geven. Het waren dan ook best gedenkwaardige momenten toen ik het mapje in een enveloppe deed, deze dichtplakte en de volgende ochtend op de brievenbus deed... en toen had ik me (op vrijdag 4 april) dus heel echt aangemeld...

Op dinsdag 7 april bericht gekregen dat mijn aanmelding in goede orde was ontvangen. En...of ik beschikbaar was voor de vervroegde ronde selectiegesprekken op dinsdag 14 april a.s.
Ja dus! Wordt vervolgd...

Inmiddels met mijn locatiedirecteur overlegd over mogelijkheden voor mijn takenpakket en beschikbaarheid volgend schooljaar, zodat ik bij eventuele toelating de studie ook echt op een goed haalbare manier kan combineren met mijn werk. Van de tweejarige studie is er in het eerste jaar les op twee dagen en in het tweede jaar op één dag. Verder veel zelfstudie en werken aan projecten.



Zonnig Ikon-weekend!

Het komt niet vaak voor dat ik na mijn lessen vrijwel meteen de school uitloop (er ligt altijd bergen werk), maar vrijdag 3 april het ik het toch echt gedaan. Ik ging op deze zonnige dag op weg naar Barchem, naar het Woodbrookershuis waar op zaterdag en zondag een weekend van het Ikon-pastoraat zou worden gehouden. Ik keek er naar uit om al op vrijdag ter plekke te zijn, om al wat rust te pakken in de natuur. Ik was er om half zes en lag even later met een glas wijn in mijn hand op mijn rug op het royale grasveld. Je kunt er heerlijk wandelen en dat heb ik dan ook even gedaan. De knoppen kwamen al voorzichtig uit, de vogels zongen uit volle borst, ik zag zelfs een kleine bonte specht (!) en een eekhoorntje sprong brutaal van boomtop naar boomtop. Na het eten nog wat aangerommeld (koffie en thee de hele dag zelf te tappen) en vroeg m'n bed in gegaan, in kamer 3, in slaaphuisje 1.

Na een hele relaxte zaterdagochtend waarin mijn lijf nog best wel tegensputterde, langzamerhand weer wat actief geworden. De andere deelnemers druppelden vanaf een uur of twaalf binnen en ook de mensen van het Ikon-pastoraat arriveerden. Het was al gauw duidelijk dat een deel van de deelnemers trouwe ikon-aanhangers waren.  Ik hoopte dat er niet al teveel grijze hoofden en/of "zielige gevallen" bij waren. En dat viel gelukkig alles mee. Op het gezelschap van een kleine veertig aanwezigen, waren drie mannen, de ikon niet meegerekend. Verder was het een bont gezelschap vrouwen. Ik denk dat ik een van de jongste was. Maar al gauw had ik leuk contact met twee meiden en ook met anderen was het gezellig. Na het welkom in de grote kring door o.a. Bram Grandia, begon de eerste workshopronde. Ik had me laten indelen bij iets met tekenen. Ik verwachtte vooral iets over je menszijn. En dat kwam uit. We gingen aan de slag met een tekst van Martin Buber. Om te ontspannen werd er kort gemediteerd o.l.v. pastore Judith van der Werf. We tekenden wat er bij ons opkwam nadat zij de tekst van Buber enkele keren voorlas, terwijl wij onze ogen gesloten hielden. Natuurlijk vertelden wij in ons groepje van negen mensen wat we hadden getekend en waarom. Mooie persoonlijke, vaak kwetsbare verhalen.

's avonds werd de vertederende film "Il Postino" vertoond. Gevolgd door een ontspannen borrel.

Zondagochtend na het ontbijt klommen we de "kalenberg" op, naar een sobere kapel. Daar werd een eenvoudige viering gehouden. Er werd gezongen, gebeden, gelezen en naar muziek geluisterd. Alle aanwezigen staken om de beurt een kaarsje aan aan de paaskaars en spraken er iets bij, of deden het in stilte. Indrukwekkend. We verlieten de kapel, die meer een schuur was, Ubi Caritas zingende, en daalden de berg weer af. Na de koffie begon de tweede workshop, deze zou 's middags worden voortgezet. Ik nam deel aan een workshop met gedichten rond het weekendthema "de mens als reiziger", o.l.v. pastore Bara van Pelt. Eerst was er een lange meditatiesessie om te ontspannen. We maakten gedichten of collages over (iets uit) onze levensreis, evt geïnspireerd door een van de gedichten. Aan het eind van de middagzitting deelden we onze maaksels en lichtten deze toe. Weer mooie verhalen van gewone, kwetsbare mensen.

De dag werd in de grote kring afgesloten. Om vier uur verlieten de meeste deelnemers het woodbrookershuis. Net als enkele anderen besloot ik nog een uurtje langer van de natuur en de zon te genieten. Ik bleef nog heerlijk een uurtje op het gras kletsen met een van de andere deelnemers. Maar om tien voor vijf bracht de bus me toch echt weer naar Deventer. Enkele uren later was ik weer thuis. Het was goed geweest. Die mensen van het Ikon-pastoraat doen mooi werk! Binnenkort zullen er foto's op de ikon-website worden geplaatst.

Week 14

Tijd voor de lente!

Het werd tijd om de zon in huis te halen. Dus kocht ik twee grote bossen narcissen. Ze zetten de hele kamer in het zonnetje, heerlijk! Inmiddels zijn ze alweer vervangen door witte, heerlijk geurende hyacinten.


 Op de achtergrond een schilderij in wording. Helaas heb ik veel te weinig tijd om eens door te pakken, maar laatst heb gewoon maar eens een uurtje genomen. Het was eerst dat oranje schilderij waar ik nooit tevreden over ben geweest.

Ik ben al maanden extreem druk en toen ik een paar weken terug per ongeluk op internet op een weekend van het ikon-pastoraat stuitte, leek het me meteen wat. Op zaterdag 4 en zondag 5 april zal in het Woodbrookershuis in Barchem (ik had er nog nooit van gehoord) een ikon-pastoraatweekend zijn. Er zijn drie workshops, met als thema een citaat van Martin Buber. Klik hier voor een link. Het woodbrookershuis ligt midden in de natuur. Ik heb een nacht extra geboekt, zodat ik op vrijdag al rustig van de natuur kan genieten. Even tijd voor mezelf. Dat heb ik erg nodig na de afgelopen hectische maanden en een lijf dat alweer een poosje aan het sputteren is. En...het wordt ook nog mooi weer......

Behalve de drukte voor school (rapportvergaderingen, oudergesprekken, leerlinggesprekken, docentengesprekken, rapporten, verslagen, handlingsplannen, vergaderingen, informatieavonden, audities en o ja, ook nog lesgeven) en werk voor de vakgroep BK, staan er weer twee exposities voor de deur. Op 17 April is de opening van de expositie OPSTANDING in Culemborg. Deze was (op een enkel veranderd werk na) afgelopen jaar in z'n geheel te zien in Weesp. Een maand later is in Weesp de expositie SPIRIT. Daarover later meer.

 

Week 11

Websiteperikelen!

In december kwam de eerste mededeling van onze provider Lycos. Zij gingen stoppen met webhosting en boden haar vaste klanten een nieuwe provider aan. In het eerste kwartaal van 2009 zou de overdracht kunnen plaatsvinden. Ik kreeg regelmatig mailtjes waarin ik op de hoogte werd gebracht van de laatste ontwikkelingen. Ik plande een moment om zelf in actie te komen en de overstap in praktijk te brengen. Maar juist op dat moment ontving ik weer een mailtje van Lycos waarin zij aangaven dat Lycos doorging met hun activiteiten en dat ik niets hoefde te ondernemen. Ik haalde opgelucht adem en ging over op de orde van de dag. Tot eind februari. "U hebt nog 4 dagen om uw website over te brengen naar een andere provider". Als een donderslag bij heldere hemel. Had ik dat ene mailtje dan verkeerd begrepen? Anyway. Ik besloot direct werk te maken van de overstap en koos zonder enige twijfel voor de provider die Lycos ons voorstelde. Strato leek ook een prima bedrijf. Het hostingpakket zag er goed uit en de aanwijzingen voor de overstap leken helder. Verder zou alles vanzelf gaan was mij verzekerd. Zou ik er nog een mailtje over doen naar de familie? Neu, ze zouden er toch niks van merken...

Nou, vanzelf ging het absoluut niet. Er zijn wel wat telefoontjes aan te pas gekomen. Ik kreeg een aardig mailtje na het eerste telefoontje met aanwijzingen voor de overzetting van de website. Maar een van de aanwijzingen kon ik niet opvolgen, er verscheen simpelweg geen onderdeel "instellingen" op mijn scherm. "Do you use internet explorer? You should use firefox" (engels met een zwaar Indaas accent). Ik braaf de browser Firefox downloaden. En ja hoor, daar verscheen in het menu "instellingen". Ik volgde de aanwijzingen en probeerde de website weer te uploaden. Voor de duidelijkheid: ik was met arsprodeo begonnen, daar waren al diverse alarmmailtjes van gebruikers over binnengekomen... Maar er gebeurde niets. Dan maar weer bellen "you put it in a map that can't read the index" (Brits accent). Tja, ik was ook maar wat gaan proberen, weet ik veel wat cgi-bin betekent... "I will make the right map for you". Inmiddels had ik al een paar keer de website ge-upload met allerlei storingen van dien, maar ik probeerde het gewoon weer. Nee hoor, er leek nu nog wel meer verdwenen...aargh! Maar weer bellen (gelukkig een gratis nummer) en zowaar een nederlander aan de lijn. We namen een en ander stap voor stap door en ja hoor, eindelijk stond er wat online! Nog ging alles niet meteen goed, maar nu wist ik tenminste wat ik deed. En op zaterdagavond kon de vlag uit: Arsprodeo was na 5 dagen weer online! Ik begon meteen met de volgende site. Neeeeeee, waarom krijg ik geen verbinding????? Na een nachtjes slapen bedacht ik dat ik bij de andere websites het masterwachtwoord (achter het knopje "instellingen" op de site van Strato, die je met Internet Explorer niet kunt zien, maar met Firefox wel...) nog niet had ingesteld. Ik was bijna in een juichstemming toen het dat inderdaad bleek te zijn en mijn uploadtooltje als vanouds begon te snorren. Het koste wel enorm veel tijd om de website te uploaden en regelmatig moet ik ingrijpen om de upload weer verder te kunnen helpen, maar ... we zijn weer online! En ik moet zeggen, de medewerkers van de Stratohelpdeks waren zeer geduldig, vriendelijk en behulpzaam. Maar hopelijk heb ik hen niet meer nodig :)

Week 8

Een nieuwe functie en nieuwe plannen!

Afgelopen zaterdag 14 Februari was de jaarvergadering van de vakgroep beeldende kunst van de CNV-Kunstenbond in Amsterdam. De locatie was het gezellige christelijke kunstcafé Dwaze Zaken, vlakbij het centraal station. Een van de agendapunten was de bestuurswissel: voorzitter Willem Zijlstra trad na 12 inspirerende jaren terug. Zijn opvolger hoopt in september te beginnen. Ook secretaris Alfred C. Bronswijk stopte ermee. In de bestuursvergadering van enkele weken terug vroeg men mij zijn opvolger te worden. Zaterdag werd ik aan de aanwezige leden voorgesteld. Ik was meteen in functie, want ik was druk bezig met wat lossen eindjes die op het laatste moment nog opgelost moesten worden. Maar alles ging prima. Het afscheid en de overdracht was eenvoudig, maar indrukwekkend.

Zaterdag werd ook het nieuwe jaarthema gelanceerd: JEZUS!? YMNVYSG Het krijgt een vrij provocerend logo dat bij nader inzien toch echt heel degelijk christelijk is. De centrale vraag werd: "Hoe kunnen we vandaag de dag Zijn essentie weergeven en als kunstenaars een tegenwicht bieden aan uiterlijke clichébeelden?" Op het middagprogramma stond een bezoek aan de tentoonstelling Heilig Vuur in de Nieuwe Kerk. Een greep uit de collectie van het Stedelijk Museum met als thema "religie".

Er is overigens een behoorlijke kans dat ik de functie van secretaris binnenkort weer (evt. tijdelijk) overdraag. Ik heb plannen om weer te gaan studeren: deeltijdopleiding Master Kunsteducatie. Ik ben me aan het oriënteren en ben Open Dagen aan het bezoeken in Amsterdam (AHK) en Utrecht (HKU). Ik heb nog geen knoop doorgehakt, het moeilijkst wordt het combineren met mijn werk. Wordt dus vervolgd...

Week 3
 

Juf zijn, begeleider en mentor...


De vakantie is weer voorbij en de hectiek heeft meteen weer toegeslagen. 24 januari is de jaarlijkse open dag en de school is druk bezig met de voorbereidingen. Zo ook ikzelf. Het lokaal wordt weer eens extra goed opgeruimd en schoongemaakt, foto's worden vervangen, de muziekweblog wordt nog beter bijgehouden, wat overigens leuk is om te doen! Ik plaats er o.a. foto's en filmpjes van de lessen en het is de bedoeling dat de weblog binnenkort de muzieksite gaat vervangen die ik een paar jaar geleden heb gemaakt. Deze voldoet technisch niet meer.
Kijk eens op: http://vitusnaardenmuziek.web-log.nl/vitus_naarden_muziek/

Verder ben ik druk met vele taken. Met het 3-koppige team van didactische begeleiders zijn we een klein didactisch trainingstraject aan het opzetten voor de docenten. Een onderdeel daarvan is het voeren van feedback-gesprekjes. Een van de teamleden is coach en o.l.v. zijn expertise heb ik mijn eerste proefgesprek met een collega gedaan. Dat ging prima en geeft me vertrouwen voor het echte werk binnenkort.

Als mentor zit ik vlak voor, of eigenlijk al middenin de tijd van de schooladviezen: wie van de mavo/havoleerlingen krijgen een havo-advies en wie toch niet? De meesten weten wel zo'n beetje waar ze staan, maar voor een paar is het echt spannend. Ze hebben nog een maand om te laten zien wat ze kunnen! En dan zijn er altijd wel kinderen met een complexere problematiek, die veel aandacht behoeven. Je wenst ze toe dat het gauw beter zal gaan. Ook mijn zorgleerlingen vragen veel aandacht. Het is vaak puzzelen met de tijd!

Maar alles valt in het niet bij het grote verdriet. De vader van een van mijn mentorleerlingen is afgelopen week na een lang ziekbed aan kanker overleden.
Meteen nadat ik het hoorde heb ik de klas ingelicht. Ze waren diep onder de indruk, hoewel ze wisten dat het echt niet goed ging. Het gezin is de maand december naar Bali geweest, om nog een goede tijd samen te hebben. Tien dagen na terugkomst in Nederland was het afgelopen. Nhimo (zie foto links, Bali), mijn mentorleerling was na twee dagen alweer op school. Dat wilde hij zelf graag, dat leidde hem wat af. Hij kon goed over alles vertellen, maar wat een mager muisje was het... Maandag is de crematie. De locatiedirecteur, ik en een paar klasgenootjes gaan er heen. Dit is de tweede keer in deze klas dat ik hier als mentor mee te maken krijg. Zulke dingen wennen nooit.