Week 52

Kerst bij Grady!

Vooraf:

Met de naweeën van een heftige buikgriep nog duidelijk voelbaar in mijn lijf, sleepte ik me vrijdag 19 Dec naar school. Ik wilde perse met mijn klas kerst vieren. En dat lukte dus. Het werd een gezellige, ontspannen afsluiting van het jaar.

Ik voelde me goed genoeg om daarna naar Hilversum te gaan. Ik had met Mirjam afgesproken weer eens bij te kletsen in de "Spijkerpandjes", een leuk, sfeervol restaurantje. Maar ik wilde ook nog even wat winkeltjes langs. Ik trakteerde mezelf op twee nieuwe kandelaars, gemaakt van tafelpoten uit India. Later zocht ik Mirjam op bij de kapper vlakbij en liet ik mezelf ook maar meteen verwennen met een maskertje en hoofdmassage.
Na vijven gingen de Spijkerpandjes open en luidden we de kerstvakantie in met een drankje en hapje. Mirjams neefje Sipke Jan Bousema en zijn man Willem wonen boven dat restaurant en kwamen gezellig langswippen. Ik ken Sipke Jan al van toen hij een jaar of 14 was. Ze schoven aan en met z'n vieren werd het erg gezellig. Leuk om van Sipke Jan te horen hoe hij zijn deelname aan diverse programma's ervaart. Hij wilde van kinds af aan al bij de televisie en het gaat nu heel goed. 

Zaterdag weinig gedaan en zondag kwamen de Harderwiekers gezellig langs. Tim vond het kersthertengewei dat ik tevoorschijn haalde helemaal prachtig!



Kerst:

Al heel lang wilde ik met kerst gewoon eens thuisblijven. En al heel lang stelde Mirjam voor dat zij dan tweede kerstdag gezellig bij mij zou komen, haar kids waren dan altijd bij hun vader. En ook dit jaar kwam het weer ter sprake. Maar ik vond het ook gezellig om met kerst bij familie te zijn, dus ik maakte een plan: eerste kerstdag in Ermelo, lekker bijkletsen etc. Tweede kerstdag bij mij thuis. Mirjam en een kennisje, zouden dan bij mij gaan kaasfonduen. Mirjam had zelfs al aangeboden om mij in Ermelo op te halen.
De dagen daarvoor ging ik relaxt in huis aan de slag. Zo verfde ik het behang over in een sfeervol grijs, omdat ik het motiefje te onrustig begon te vinden. Voegde ik nog wat kerstdingetjes toe en deed ik nog wat boodschapjes: extra bordjes, kerstwcpapier (tja), kerstservetten en de nodige drankjes en versnaperingen. Ondertussen merkte ik dat de nog niet verdwenen griep van afgelopen week weer in toenemende mate vat op mij kreeg... Toen ik eerste kerstdag wakker werd voelde ik meteen dat het mis was. Nu geen buikgriep, maar zware verkoudheid, koortsig, rillerig... Aargh, dat wordt geen Ermelo. Dat was natuurlijk erg jammer maar op een bizarre manier kwam mijn eerdere voornemen toch uit... Enfin, ik heb weinig van de dag meegemaakt, met als hoofdmaaltijd paracetamol en slaap, afgewisseld met wat kerstfilms.

Ik hoopte heel erg dat op tweede kerstdag de piek er af zou zijn en dat ik de meiden zou kunnen ontvangen. Bij het opstaan merkte ik al dat ik weer meer energie had. Gelukkig, ik probeerde meteen wat klusje af te werken, zoals de koelkast enigszins toonbaar te maken. Ik deed verder relaxt aan. Toen Mirjam en Esther volgens afspraak om een uur of vier aankwamen, had ik net de theetafel klaar.  Na de thee werd het eten tevoorschijn gehaald, Mirjam had al het een en ander voorbereid. Het werd een hele gezellige avond. Om tien uur vonden we het allemaal welletjes maar pas na half elf werd de avond echt opgebroken. Een erg leuke dag om op terug te kijken!



Week 50

Van verven, verschuiven en AH...

Vrijdag 5 December was een onverwachte vrije dag. De school heeft er altijd wel eentje over in een schooljaar en deze keer hadden de hoge heren besloten dat het vrijdag 5 december moest worden. Ik was van plan die dag eens lekker aan mezelf te gaan besteden. Ik wilde al tijden de boel in huis eens verschuiven, en ik begon de dagen ervoor al met het uitproberen van het een en ander. Op vrijdag zou ik de boekenkast leeghalen, van z'n plaats halen, de tv en video eruit halen en verplaatsen en het stukje muur achter de kast net als de omringende wanden eerder, knisperwit verven.
En zowaar lukte het. Stap voor stap. Ik besloot tijdens het drogen van de verf mezelf te gaan verwennen bij de blokker (5 minuutjes lopen), voor een paar euro nieuwe kaarsjesglaasjes, waar een mens blij mee kan zijn!
Aan het eind van de middag de boel weer ingericht. Een heel fijn Sinterklaascadeautje aan mezelf! Het staat dus nu anders. Moet er even aan wennen, maar vind het toch wel heel leuk! Wordt vervolgd, want er moeten nog zo wat kleinigheden. En dan denk ik nog maar even niet aan de vloer.

Tja en dan zijn er van die dingen... Toen ik donderdag de AH binnenstapte, één van die vertrouwde dingen die in het ritme van je leven horen, liep ik tegen een lege tijdschriftenstelling aan. Dwz toen ik naar binnenliep zag ik dat kale, troosteloze, grijze rek voor me opdoemen. Eh...kredietcrisis, eh...distributiestaking...eh... faillissement? Maar het bleek om een aanstaande verbouwing te gaan. Ik had al wel verwacht dat er eentje aan zou komen, maar ik had er nergens iets over gelezen. Een AH-meisje bij de ingang informeerde me. Ja mevrouw, we zijn tot morgenavond negen uur nog open en dan tot 17 december dicht! Aaargh! Waar moest ik dan heen? Naar die Super natuurlijk. Hmm. 't is niet anders. Maar het idee dat ik de komende weken moest gaan nadenken over m'n boodschappen..., ipv me na m'n werk even onder te dompelen in een vertrouwd luilekkerland. Waar ik feilloos de weg weet al wordt er natuurlijk ook weleens iets verplaatst, waar ik de medewerkers ken, waar ik precies weet welke schappen ik moet vermijden om er dan toch aan toe te geven... Kortom, er is de komende tien dagen even geen plaats in de herberg... Vandaag bij de Super geweest. Met tientallen andere AH-ers. "Ik kan xxx niet vinden" hoorde ik om me heen. Een behulpzame jongeman reageerde begripvol tegen een oudere dame: "u gaat natuurlijk altijd naar de Albert Hein?". Ik kende de Super wel, maar het voelde toch als een soort OostBerlijn, je wilt zo snel mogelijk terug naar het Westen... En ik verwacht dat wanneer over tien dagen míjn AH weer open gaat, het zich als een paradijs aan me zal ontvouwen :-) Natuurlijk.
 

Week 47

Grady valt weer in de prijzen!

Zaterdag 15 November was de jaarlijkse presentatiedag van de cnv-kunstenbond, vakgroep beeldende kunst. De aanwezige leden presenteerden werk bij het jaarthema van 2008: "Spirit". Er waren zo'n 25 deelnemende kunstenaars. Tussen 10.00 en 10.30 druppelde men geanimeerd binnen en ging meteen aan de slag met het "installeren" van het werk. Voorzitter Willem Zijlstra opende even later de dag. Als onderdeel van zijn eigen kunstwerk, lieten we buiten twee duiven los: de vrijheid van de Geest verbeeldend.

Ik was deze dag ook jurylid. Van de juryleden werd verwacht dat zij zich a.d.h.v. een scoreformulier nauwgezet verdiepten in elk werk. De opdracht was om drie winnaars uit te kiezen en om de collectie voor de expositie samen te stellen. De overige aanwezigen zouden aangeven wie zíj als winnaars zagen, voor de publieksprijs.

Na de lunch gingen wij als jury bij elkaar zitten. We gaven eerst elk aan welke werken wij in aanmerking vonden komen voor de "Wing-award", de wisselprijs voor de winnaar. Drie juryleden waren zelf ook deelnemer, waaronder ik dus. Op het moment dat ons respectievelijke werk aan de orde kwam, hielden wij ons volkomen afzijdig. Maar alle voorkeuren tellend, kwam een van de juryleden toch echt als winnaar uit de bus, ik werd gedeeld tweede. Ik werd een beetje stil van het commentaar; het was voor alle juryleden zonneklaar dat mijn werk heel sterk was. Vervolgens stelden we de expositie samen. Een aantal werken waren onomstreden, maar er waren ook een paar grensgevallen. En toen was het tijd om de uitslag bekend te maken.

De aanwezigen verzamelden zich en Willem maakte eerst de winnaars van de publieksprijs bekend. Het bleek dat ik op één na de meeste stemmen had gekregen, wauw! Alle drie de winnaars kregen een prachtig boek over Leonardo da Vinci. Juryvoorzitter Alfred C. Bronswijk onthulde vervolgens de bevindingen van de jury. Er werd algemeen ingestemd met de keuze van de winnaars.
(Links de winnaar van de Wing-award Edo Hebinck, een deel van zijn werk zie je op de foto bóven hem, rechts het werk van de winnares van de publieksprijs, Hannelieke vd Beek).

Mijn werk bestond uit een paar verschillende werken, waaronder twee doeken die ook in Leeuwarden hingen. Ik had alles op een tafel bij elkaar gezet, zonder de speciale bedoeling om het als één geheel te presenteren. Maar juist de combinatie bleek in de smaak te vallen! Speciaal werd genoemd het onderdeel dat ik de titel "Levenskracht" had gegeven: een fotovideo  in een digitaal multimedialijstje van zes generaties vrouwen uit onze familie, van Gerritje van der stelt, t/m Wilmine van den Bosch. Met het geluid van stromend water. Ik had alle afbeeldingen blauw gemaakt. Binnenkort zal ik wat van het werk op mijn website zetten.

Om een uur of vier waren de koffie en de soep op, de prijzen uitgedeeld, werd de boel weer opgebroken en doken we de avondschemering in. De expositie Spirit zal rond Pinksteren 2009 in Weesp te zien zijn.

Week 46

De noodzaak van een nieuwe broek

Ik had het al maanden uitgesteld, nieuwe kleren kopen. Hopend dat ik uiteindelijk weer in m'n oude maat zou passen en ook financieel had ik andere prioriteiten. Van de twee broeken die ik nog kon dragen, was er een al zover vergaan dat alleen een lang gewaad de slijtagegaten kon verbergen. Maar ja, zo lang het nog kan....

Toen ik gisteren op mijn hurken voor het kastje met geluidsapparatuur op zoek ging naar de juiste cd, voelde ik iets, waarvan ik eerst niet meteen herkende wat het was. O, inlegkruisje verschuift... Maar toen ik het even later weer voelde, en nóg een keer, wist ik dat het mis was. Ik voelde en.. ja hoor, een flinke scheur, maar het lange gewaad bedekte nog alles, toch even goed opletten. In een onbewaakt ogenblik zat ik weer op mijn hurken en krrrrrrrr, ik voelde dat de scheur angstwekkend dicht mijn knieholte naderde. En toen een van de meiden in de klas zei: "mevrouw, u heeft een scheur....". Ik kapte haar af, ja, wist ik..., toen dacht ik, daar moet ik toch ff wat aan gaan doen. Gelukkig kon de klas al gauw zelfstandig in groepjes aan een opdracht gaan werken. Toen iedereen zo'n beetje z'n plek had gevonden riep ik "ik ben even de klas uit, hoor".

Op weg naar de concierge voor bijv veiligheidsspelden, bedacht ik iets anders. In het lokaal naast mij wordt handvaardigheid gegeven. Dus ik naar mijn collegaatje: heb jij toevallig naald en draad? Ja, had ze. Ik vertelde waar ik het voor nodig had en ze leefde met me mee.

Ik naar de wc. Trok de broek half uit en ging aan de slag. Binnen twee minuten was de scheur dichtgestikt, dat wil zeggen, tot waar de draad het haalde.... Nu maar hopen dat ik de stof niet weer meteen kapot trek...

Hij hield tot de helft, net genoeg voor het gewaad.
Onderweg naar huis een nieuwe broek gekocht, mijn maat, zit geweldig! Is het goed als ik-em meteen aanhoud, vroeg ik de verkoopster? Ik vertelde hoe het zat en liet de totaal vergane broek zien. Ze vond het natuurlijk goed en zorgde dat ik zonder alarm de winkel uit kon, blij met mijn nieuwe aanwinst!

 

Week 39

Afscheid van een tentoonstelling

Zaterdag 13 september 2008 was de laatste dag van de tentoonstelling Miserere Nobis in Leeuwarden. Voor mij een spannend project! Collega-exposante Gerdien van Delft en ik reden dinsdag 16 September naar Leeuwarden om ons werk op te halen. In de kerk werden we opgevangen door een van de spillen in de organisatie, Andries Monna. Al het werk stond al netjes bij elkaar en Gerdien en ik gingen meteen aan de slag met inpakken. Die oude hoeslakens kwamen goed van pas! Dhr. Monna vertelde dat de tentoonstelling een groot succes was, er waren de afgelopen drie maanden 100 tot 200 mensen per dag (!) in de kerk geweest. Natuurlijk kwam niet iedereen voor de tentoonstelling, want de kerk is vooral beroemd om de grafmonumenten van de Friese Oranjes en ook vanwege het orgel. Toch waren er in het gastenboek veel positieve reacties mbt de tentoonstelling! Ook over mijn werk. Met wat passen en meten stond ons werk een half uurtje later in Gerdiens personenbusje. We lieten een lege kerk met nog steeds dat mooie licht achter en togen huiswaarts. Het waren twee gezellige ritten met mooie gesprekken.

Op dit moment ben ik voorzichtigjesaan bezig met het jaarthema 2008 van de CNV-kunstenbond: "Spirit". Of dat wat gaat worden zal de komende twee maanden blijken. Op 15 November is de presentatiedag en als ik dan wat wil laten zien zal ik aan de slag moeten... Gelukkig zijn nu al die brugklasdagen, ouder- en mentorstudieavonden achter de rug, maandag was de laatste, dus hoop ik gauw weer de rust en energie teruggevonden te hebben die o.a. daar voor nodig is.

Zie voor mijn werk en foto's van de tentoonstelling ook: www.gradyvandenbosch.nl
Zie voor werk van Gerdien van Delft: www.studiorebel.nl




Week 35

Van Jenneke .....

Het komt maar weinig voor dat het lukt om bij mijn oude schoolvriendin Jenneke langs te gaan in Hengelo of dat zij bij mij komt. Als we geluk hebben één keer per jaar. Maar dan is het heerlijk om weer eens bij te kletsen! De kinderen worden alweer zo groot, Marieke gaat naar de tweede en Susan naar groep 7. Ze hebben afgelopen jaar hun huisje wat verbouwd. Hun inrichting bestaat uit mooie authentieke dingen en heeft een prettige sfeer. Hun Oudhollandse keukentje is erg charmant. Jenneke en ik zijn 's avonds de stad in gegaan en hebben onder het genot van wat drankjes onze levens weer eens doorgenomen. De volgende dag was het na de koffie tijd om te gaan, ik moest een trein halen. We vonden allebei dat het te kort was. Hopelijk lukt het ons om over niet al te lange tijd weer een afspraak te maken!

Hun huis met diverse uitbouwen en buitengedeelten:

Links de nis, dat is de laatste uitbouw. Daar staat nu de piano en de computer. Rechts hoe het er aan de buitenkant uitziet. het muurtje naast het terras is ook nieuw. Na lang zoeken en diverse overwegingen voor nieuwe terrastegels, besloten ze dat deze eenvoudige grijze tegels toch gewoon het beste bij hun huis en tuin pasten. Ze bleven dus, maar werden wel opnieuw gelegd.

links op de foto de vorige uitbouw: op het platte dak van de keuken werd, aangepast aan de vorm van het huis, een tweede verdieping toegevoegd, voor o.a. een badkamer. rechts op de foto: de trap leidt naar de "zolder" van het schuurtje, het speel- en avontuurdomein van de kids, nu vooral van Susan.


Behalve het terrasje is er ook een "nette tuin" (links), met een bloemperk. En daarachter een bosachtig gedeelte, waar konijnen en kippen vrij rondlopen (rechts). Jenneke's droom is op een boerderij wonen.




.... naar Leeuwarden!

Ik nam tegen elven op het station afscheid van Jenneke, nam de trein naar Zwolle en daar de trein naar Leeuwarden. Ik was om twee uur, precies op de afgesproken tijd, bij de Grote Kerk in Leeuwarden. Jan en Margreet waren er ook al gauw. De tentoonstelling hing en stond er prachtig bij. Een paar kunstwerken waren iets anders neergezet. Zo was een groot boek met afbeeldingen nu als een soort kamerscherm neergezet, dat gaf veel kleur! Nu ik mijn eigen werk na 5 weken weer terugzag (ik was er begin juli nog geweest om de doeken strak te trekken, maar alles hing er toen gelukkig prima bij, itt de opening, waar ik het zuur van kreeg...), goed, nu ik mijn eigen werk na 5 weken weer terugzag, had ik er een goed gevoel bij. Het had z'n eigen plek bij de anderen en hoorde er helemaal bij. Ik vond de expositie er met de kleine veranderingen, mooier op geworden, meer in balans met de ruimte. Ik leidde Jan en Margreet rond en zij verdiepten zich in de kunstwerken. Jan vond het glaswerk van Mirjam Beuker het mooist.  Margreet sprak de banieren van Henriëtte Alexander ook erg aan. We bekeken daarnaast de andere schatten in de kerk, zoals het grafmonument van de Friese "Oranjes". Ik nam nog wat foto's en bekeek het gastenboek. Erg leuk om daar twee prachtige complimenten te lezen! Mijn werk was een van de weinige dat specifiek werd genoemd, wordt je even stil van... De organisator had ook al aangegeven dat de expositie veel wordt bezocht en dat de reacties overwegend zeer positief waren.

Het werd tijd om een terrasje op te zoeken. Op een gezellig plekje aan een grachtje in de binnenstad vonden we een prima terrasje. We ontdekten dat de toiletten van het etablissement de voormalige cellen waren van de politiegevangenis, de deuren waren nog volledig intact...
Na nog een wandeling langs mooie plekjes ging het weer huiswaarts. In Huizen genoten we aan het water nog van een heerlijke maaltijd en toen was het klaar.

De laatste uitjes van de vakantie zaten er op. Nog een weekend en dan begint een nieuw seizoen!



Week 27

Nieuwe telefoon...

Drie maanden geleden had ik mijn abonnement opgezegd. De twee jaar zaten erop en ik vond dat ik genoeg had betaald aan T-mobile. Ik wilde een ander en vooral voordeliger abonnement en ja, dan mag je ook een andere telefoon. Die kost dan niets.
Volgens mijn planning zou begin juli het abonnement stoppen. Ik besloot in de eerste week van de vakantie rustig op telefoonjacht te gaan. Maar het ging anders. Op vrijdagmorgen 28 juni was ik in de bus een sms'je aan het verzenden, tenminste dat probeerde ik. Tot ik me realiseerde dat ik "uit de lucht" was. Oeps, en ik moest nog wat heen en weer sms'en voor later op de dag. Voelde meteen een lichte paniek. En tegelijk moest ik lachen om mijn afhankelijkheid van zo'n apparaatje. Anyway. In plaats van na de slotkoffie op mijn werk, naar het tuincentrum te gaan, liet ik me afzetten in Hilversum. Ik liep bij de Belcompany naar binnen; ze hadden het geluk simpelweg de eerst belwinkel te zijn die ik tegenkwam. Een jongeman nam mij onder zijn hoede. Kan ik u helpen? Ja, een nieuwe telefoon, nieuw abonnement. Ik legde hem uit waarom ik graag wilde veranderen en hij vroeg geduldig naar mijn bel- en sms' gedrag etc. om mij te kunnen voorlichten over het best passende abonnement. Wat de telefoon zelf betrof: ik wilde er in elk geval een die ik mooi vond, de belangrijkste functies zouden er toch wel op zitten. De jongeman moest lachen en zei dat dat typisch voor vrouwen is. Op een of andere manier voelde ik me niet beledigd, we hadden eigenlijk gewoon samen lol. Na er een aantal te hebben bekeken en vastgehouden, begon ik een voorkeur te ontwikkelen. Alle technische details boeiden me niet zoveel. Ik moest me er om te beginnen in de eerste plaats een voorstelling van kunnen maken hoe mijn nieuwe vriendje me 's morgens vrolijk zou begroeten in mijn tas. En 's middags me in de bus even alles kon doen vergeten. Ik bedankte de jongeman en gaf aan dat ik ook nog ergens anders zou gaan kijken. Daar gaf hij me groot gelijk in. En zo volgden nog zo'n vier winkels. Maar geen van de andere winkels en modellen gaven mij hetzelfde gevoel als die ene telefoon bij de Belcompany. Ik keerde terug, eerst om te kijken of ik het nog steeds een aardig ding vond, en dat was zo. Goed, we nemen hem. Ik wachtte op mijn beurt en gunde mijn eerdere leermeester de verkoop. Maar een van de andere jongens was net voor hem beschikbaar. Ik gaf aan dat ik eerder die middag in de winkel was geweest en met zijn collega een en ander had doorgenomen. Die herkende mij meteen en toen ik vroeg of hij het goed vond dat zijn collega het verder afhandelde, reageerde hij vanuit de andere kant van de winkel met gulle lach of ik dat wel aandurfde. En hij somde alle details op die we hadden besproken: toestel, abonnementvariant etc. Medewerker twee nam het vervolgens over; we namen op mijn verzoek nogmaals de mogelijkheden door. Okee, dit wordt-em!  Terug achter de balie kwam toen ineens die ontnuchterende vraag: heeft u legitimatie? Aargh, paspoort thuis. Was het echt nodig? Ja, het was echt nodig... En ik wilde alleen maar naar huis en op de bank vakantie gaan vieren... het drong langzaam tot me door dat er maar een ding op zat: naar huis en mijn paspoort halen. De verkoper zou het toestel apart leggen. Ik naar huis: half uur in de bus. Thuis: dat ding moet onder díe stapel liggen, zo niet dan.... Moedeloos stortte ik mezelf op de bank, pfoe, ik was het best wel zat. Maar na vijf minuten had ik een helder moment: wat als-ie nog in de koffer zat...nee. Of in de tas die ik vorig jaar bij me had...bingo!!! Ik terug. Alwaar medewerker nummer 3 mij benaderde. Ik vertelde dat ik die dag al twee keer in de winkel was geweest, ja, dat wist hij. En weer werd het een vrolijke boel in de winkel. Eindelijk konden alle formulieren worden ingevuld, mocht ik een nieuw nummer uitzoeken en koos ik ook nog een hoesje (Wat zoekt u? Nou, in elk geval geen lelijke.). De eerste medewerker had me toegezegd dat ik bellend de winkel uit zou kunnen lopen. En dat was belangrijk. Toen alles was afgehandeld, groette ik vrolijk de 3 branies achter de balie, bedankte hen, en liep ik de winkel uit. Enkele meters verderop belde ik. En zo konden we nog ruimschoots afspreken voor de film.

O ja, inmiddels heeft iedereen mijn nieuwe nummer ge-sms't gekregen. En heb ik ontdekt dat er wel hele mooie functies op mijn Samsung F400 te vinden zijn...Bang & Olufsen-geluid, radio, videotelefoneren, internet, goeie help. En dat alleen voor wat gezelligheid in mijn tas...

Week 26

Jarig!

Sta je 's ochtends op, ben je ineens jarig. Nou, de ballonnen had ik al opgehangen, dus dat was leuk. Nog even de rest versieren en nog net tijd genoeg om de verjaardagspagina activeren. Ik had de hele ochtend rapportvergaderingen en werd voortdurend gefeliciteerd door collega's. De meesten weten inmiddels dat ik liever een hand geef dan door iedereen te worden afgelebberd, dus dat is wel grappig. Enkele van de mannelijke collega's informeerden voorzichtig naar mijn leeftijd en schatten me stelselmatig jonger; gelukkig, ik heb het nog
; - ) Met een eenvoudige traktatie van bonbons, boterkoek, truffels, roze koeken en nog zo wat, was er zo wel weer genoeg aandacht aan besteed. Voor de verandering ging ik een keer meteen naar huis, nog wat boodschapjes doen. Want misschien zou er 's middags toch nog iemand komen. De bank was een erg prettige plek om even op in te dommelen. Tegen half zes was Mirjam er. Na twee maanden hoog tijd om weer eens bij te kletsen; onder het genot van een lekker hapje en drankje in de Prinsemarij in Laren werd het een perfecte avond. We vonden het om half elf allebei wel weer laat zat. De avond eindigde met een stukje video en Zzzzzzzzzzzzz...

Zaterdag nog even wat boodschapjes erbij gehaald. O ja, een doek door de wc. Om ca 15.00 uur kwam Ermelo binnendruppelen. Gelukkig had men de stoelenoproep meegekregen, dat was wel nodig. Het was een gezellige boel. Hoewel ik had aangegeven geen cadeaus te willen, waren er toch wel wat creatieve bijdragen. En ook nog eens leuk! Toen om ongeveer 18.00 uur iedereen weer naar huis was heb ik de boel weer wat aan kant gemaakt en had een prima nagenietavond (wel jammer van de uitslag...) Tot volgend jaar maar weer! O, en Margreet, zoals je op de foto kunt zien is de bloem weer helemaal bijgekomen, hij is echt prachtig! : - )

Week 25

Expositie!

15 Juni. Leeuwarden was ca 1,5 uur rijden. Ik mocht met Gerdien (een andere exposant) en haar man en 4 maanden oude zoon Juda mee. We zouden er om ca 11.15 zijn, na de dienst. Erg leuk om te zien dat niet alleen pa en ma, maar ook de Zwaluwtjes er waren! Het bleek dat de dienst had gefungeerd als opening, er was ongetwijfeld aandacht besteed aan de expositie. Toen wij meteen na de dienst de kerk betraden, troffen we toch nog wel wat aanwezigen, o.a. in de koffieruimte. En verstrooid door de royale en lichte ruimte verdiepten individuen en kleine groepjes zich in de kunstwerken. Het was leuk om ook wat van de andere exposanten te spreken, met een ervan heb ik zelfs voor het eerst kennisgemaakt.

Na even aan de ruimte gewend te zijn, kreeg ik steeds meer oog voor de inrichting van de expositie.



En dan mijn eigen werk, spannend, hoe zou het overkomen? Het meest tevreden was ik over het drieluik "Wake". Dat kwam eigenlijk heel goed over :-) Het tweeluik "Jouw kruis, Mijn kruis" vond ik eveneens mooi van uitstraling. Ook de andere werken hadden een goede plek gekregen. Helaas zag ik wel meteen dat er een probleem was: door het vocht in de muur is het canvas gaan lubberen, vooral bij de donkere gedeelten. Dat ziet er natuurlijk een stuk minder goed uit. Vooral door het strijklicht valt het golvende canvas behoorlijk op. Een goed oplossing is alles opnieuw opspannen. En dat ga ik waarschijnlijk ook wel doen...

Voor mensen die niets met (moderne) kunst hebben, is het wel even wennen aan wat je ziet; wat moet je ermee? Henk gaf eerlijk toe dat het hem allemaal vreemd was. Heel begrijpelijk. Ben daarom erg trots op de zwaluwtjes dat ze deze excursie hebben ondernomen! Aan Mark legde ik iets uit over het licht en donker in het werk: dat het donker net zoiets is als wanneer je bang bent. En dat het licht dan net als een nachtlampje werkt. Toen hij gefascineerd naar een van de werken keek en ik vroeg of hij wist wat het was, zei hij: ja-a, dat is het licht van de Here God. En dat is het kruis van de Here Jezus.


Ik maakte nog een stapel foto's. Op de terugweg zou ik met de trein gaan, maar de familie uit Ermelo wilde wel een plekje vrijmaken in de auto, errug fijn...superrrrbedankt allemaal!


 

Week 22

Best wel spannend zo'n expositie...

Vandaag heb ik al mijn werk van de drukker binnengekregen. Heel spannend... Op de foto's: een kamer vol doeken...



Vanaf het moment dat ik werd uitgenodigd om werk te maken voor de expositie MISERERE NOBIs, 10 Nov. 2007, ben ik bezig geweest met de voorbereidingen. Ik had nog nooit zoiets gedaan en ik verzeker je, het hele proces zit vol uiterst spannende fasen! Hieronder een overzicht van een paar "killing" momenten...:

1.     Nov - Febr: Gaat het me wel lukken om werk te maken? Kom ik wel aan goede afbeeldingen? Kan ik iets maken dat ergens op slaat? Kan ik voldoen aan mijn eigen verwachtingen en die van de opdrachtgever?

2.     Mrt - Apr: Het is gelukt, het lijkt wel een wondertje, ik heb inderdaad iets kunnen maken waar ik zelf tevreden over ben. Maar nu een selectie maken, wat is het beste werk, wat is echt sterk genoeg... Eindelijk ben ik zover dat ik een voorstel aan de opdrachtgever kan mailen. Het is enorm spannend om de knop "verzenden" in te toetsen. En dan het wachten...wat zou hij er van vinden...? Zou er iets bij zitten wat hij goed genoeg vindt?...

3.     Apr: De opdrachtgever wil een heleboel van mijn voorstellen graag in de expositie, yeah! Maarrr...nu moet alles wat ik alleen nog maar op mijn beeldscherm heb gezien en op een klein A4printje, vergroot worden op canvas...Waar moet ik beginnen? Welk bedrijf moet ik hebben? Kunnen van mijn bestanden überhaupt wel kwalitatief goede prints worden gemaakt? Hoe weet ik of het goed gaat komen? Wat gaat het kosten? Wanneer kan het worden geleverd?...Natuurlijk had ik dat al wat onderzocht, maar nu moet het er dan ook echt van komen...

4.     Apr - Mei: Ik vind al googlelend uiteindelijk een bedrijf dat iets kan met mijn wensen. Maarrr...dan komt de eerste proefprint...ik durf em bijna niet open te maken, stel dat het echt helemaal nergens op slaat...dan de tweede proefprint, dan de derde en de vierde... Inmiddels zijn er heel wat mailtjes heen en weer gegaan met aanwijzingen, overleg etc. Jaaaa, de vierde is mooi! Maarrr ik heb nu alleen nog maar de kwaliteit van de afdruk en de soort en kwaliteit van het canvas gezien. Met daarop mijn afbeeldingen op bescheiden formaat. Hoe zou het er in het groot nou uitzien??? En wie kan het straks vervoeren naar Leeuwarden?


5.     Juni: Vervoer geregeld. Dan komt het eindproduct binnen. Vandaag 4 juni werden de negen werken afgeleverd. In karton en bolletjesplastic. Ik pakte een mesje en begon met ingehouden adem aan het kleinste pakket. Nou, dat viel mee, goh, mooi... Vervolgens het grotere, dat was zelfs nog beter. Uiteindelijk ben ik maar over één doek niet zo tevreden. Maar ik hoef me nergens voor te schamen. Sommige doeken komen zelfs nog mooier over dan ik me had voorgesteld!

6.     En nu...hoe zal men het uiteindelijke werk in Leeuwarden vinden? Wat als ze het in het echt helemaal niks vinden? Slik? Dus wéér nog even spanning...

Zondag 15 Juni is de opening. Als ik maar zeker weet dat de kunstcommissie en de opdrachtgever het oké vinden, zie ik daar niet zo tegenop. Ik ben dan vooral benieuwd hoe mijn werk uiteindelijk te zien zal zijn in de kerk, temidden van het werk van de andere exposanten. Hoop dat ik dan eindelijk rustig kan genieten van een mooi eindresultaat ; ) ! 

Week 17

Nieuwe bank is er!

Ik vertelde al eerder over mijn zoektocht naar een nieuwe bank, dat was op schrikkeldag 29 Februari. De levertijd zou ca 10 weken zijn. Nou, dat viel mee. Hij is op 17 April bezorgd. gelukkig leek het nog erg op wat ik me kon herinneren. Ben er blij mee, ondanks een kleine constructiemisser.
De twee andere bankjes kunnen pas vrijdag worden opgehaald, dus het is even vol. Of zoals een van de bezorgers zei "Nou, je hebt nu zitplaatsen genoeg".

Week 16

Vieren, terugblikken en vooruitkijken!

Vieren...

...dat voor het eerst een gedicht van mij is gepubliceerd! In het landelijke blad van de PKN: PKN-Kerkinformatie staat in de April-editie het gedicht "Doop" van mijn hand. De vakgroep beeldende kunst verzorgt sinds een paar maanden elke maand een kunstpagina in dit blad, met afgebeeld een kunstwerk van een de leden. Medebestuurslid en theoloog-dichter Alfred C. Bronswijk schrijft daar dan telkens een gedicht bij. Maar deze keer was hij op vakantie en was er nog niets...of ik misschien... Dus schreef ik in een etmaal een gedicht en stuurde het op...spannend. Maar het werd zeer goed ontvangen en dus ook geplaatst.
Voor mij een heel bijzonder moment.

Terugblikken...:

...op de expositie in Weesp. Enkele honderden mensen hebben de afgelopen 5 weekenden de expositie OPSTANDING bezocht. Zaterdag 5 April was ik er zelf bijna de hele dag bij, samen met medekunstenaar Kea Eschbach. Leuke gesprekken, boeiende ontmoetingen. In het gastenboek mooie complimenten. Ikzelf kreeg ook hele mooie reacties. Zo vroeg iemand of ze een van de gedichten van mijn serie beeldpoëzie mocht overschrijven, stond iemand anders met tranen in haar ogen te vertellen hoe ontroerd ze was door mijn werk en vroegen verschillende mensen of er een bundel ofzo van mij was... Ook had iemand belangstelling om iets bij mij te bestellen. Ze was zeer onder de indruk van het werk en zocht een mooi cadeau voor een bevriend dominees-echtpaar. Als bestuurslid kijk ik ook terug op een prachtige activiteit. We hebben er het een en ander van geleerd en nemen dit mee voor een eventuele volgende expositie. Zondag 13 April was om 14.00 uur het einde van de expositie en heb ik mijn werk ingepakt en weer naar huis gebracht. De expositie OPSTANDING is volgend jaar zoveel mogelijk in deze samenstelling te zien in Culemborg.

Vooruitkijken...:

...naar de volgende expositie: vanaf juni in de Grote Kerk in Leeuwarden. Kunstenaar Henk Pietersma organiseert komende zomer voor de derde keer op rij een bijzondere expositie. In 2006: Laudate Dominum, in 2007: Credo en komende zomer: Miserere Nobis. Hij nodigde mij n.a.v. werk dat hij van mij had gezien uit om aan deze tentoonstelling deel te nemen en hiervoor werk te maken. Een eer, maar ook heel spannend! In totaal 9 kunstenaars zullen werk presenteren dat van half juni tot half  september te bezichtigen zal zijn. Afgelopen maanden heb ik werk ontwikkeld. En een selectie ter beoordeling gemaild. Inmiddels heb ik te horen gekregen dat een aantal werken zeer welkom is. Deze werken ga ik laten vergroten en op canvas laten printen (het zijn bewerkte foto's). Heel spannend of de afmetingen die ik in mijn hoofd heb ook haalbaar zijn. Als het allemaal gaat lukken zullen er een drieluik, twee tweeluiken en twee losse beelden van mij meedoen. Op mijn eigen site staan deze werken ook afgebeeld.
Wordt vervolgd.

Week 13

Expositie!

Het begon allemaal in het najaar van 2006. Het bestuur van de CNV-Kunstenbond koos als jaarthema 2007 voor "Opstanding".
Het thema werd in Januari 2007 gelanceerd op de jaarvergadering: leden die dat wilden maakten werk rond dit thema. Op 10 November 2007 werd het werk aan elkaar gepresenteerd. Inmiddels was het idee ontstaan om een expositie te organiseren. Een van de bestuursleden wist een mooie kerk en hij legde de contacten. Op de presentatiedag in November werd door een jury een selectie gemaakt voor de expositie. Er werd ook werk van mij uitgekozen.
Er moesten affiches worden ontworpen, een catalogus gemaakt, een persbericht worden opgesteld en verspreid, informatie naar de leden...etc! Afgelopen week werd de tentoonstelling ingericht. En zaterdag 15 Maart was het dan zo ver: de expositie OPSTANDING werd officieel geopend. Met een praatje van de kerkeraadsvoorzitster, van een van de predikanten en van de voorzitter van de vakgroep beeldende kunst. Er waren bloemen en tenslotte werd er feestelijk geklonken met champagne.


En toen werd het tijd om de kunstwerken te bekijken. Op de achtergrond werd op de vleugel gespeeld, wat nog meer aan de sfeer bijdroeg.
Er waren vele gesprekken, complimenten en geanimeerde ontmoetingen. Voor ons als bestuur was het geweldig dat het gelukt was. En voor mij persoonlijk een prachtige ervaring om hier met mijn werk deel van uit te maken. Ik kreeg veel complimenten. Het werk werd zeer gewaardeerd. Vooral van de gedichten was men erg onder de indruk. Al met al een prima dag en straks een mooie herinnering!

Week 12

Website!

Het is zover, www.gradyvandenbosch.nl is in de lucht. Er stond al wel een pagina op, maar dat was om geen lege pagina te hebben. Nu kun je dan ook echt iets bekijken. Het moet zich allemaal nog zetten, maar het begin is er!
Voor mijn doen heb ik best wel wat kleur gebruikt, maar gelukkig is er ook het nodige zwart ; ) 

Week 11

Een kijkje in de "keuken"...

Sinds kort houdt ik voor mijn muzieklessen op school een weblog bij. Het hoort bij een van de doelen die we als vakgroep "Kunst en Beweging" op Vitus Naarden nastreven. De vakken tekenen, L.O en muziek hebben nu een weblog. Binnenkort zal daar handvaardigheid bijkomen.

Op de weblog worden kleine verslagjes, foto's en filmpjes geplaatst van lesactiviteiten en aanverwanten. Maar ook relevante links en info. Van muziek was er ook al een website, die blijft voorlopig. Maar omdat hoge ICT-mensen vinden dat regelmatig alles op de schop moet, dat ellenlang duurt en er niet wordt meegedacht met de mensen op de vloer, kon deze website niet door mij actueel worden gehouden.

Als vakgroep hebben we besloten buiten het ICT-beleid om, zelf maar een weblog op te zetten. Na een eerste huivering van de directie, wordt het nu juist zeer gewaardeerd!

Dus als je eens wil kijken waar ik mijn brood mee verdien ; ) dan kun je op de weblog terecht!

Klik hier om een kijkje te nemen!

Week 10

Een bank!!!!

Nou zijn er per dag talloze mensen die een nieuwe bank kopen, dus een echte bijzonderheid is het niet. Maar de mensen die mij een beetje kennen weten dat mijn zoektocht naar een nieuwe bank een heel tijdperk in beslag heeft genomen. Niet dat ik zo kieskeurig ben (misschien ook wel ; )), maar door gebrek aan tijd en vooral aan energie, kon een bezoekje aan een bankenwinkel niet meer zijn dan een zeldzaamheid.

Vrijdag 29 Februari, schrikkeldag, zou het vandaag lukken op stap te gaan? En nog belangrijker, zou ik vandaag een bank gaan kopen? Het eerste deel lukte, ik ging op weg naar Utrecht. Een vrij troosteloze bustocht door enkele vervallen "donkere" wijken (en onder een prachtige hypermoderne brug door), bracht mij voor de deur bij Ikea, als eyecatcher in een verder nogal kleurloze meubelzakenbuurt. Maar ik ging niet naar Ikea. Ik had op internet een paar winkels gezien waar ik langs wilde. De eerste die ik betrad viel helaas tegen. De tweede was midden in de roos. Dat wil zeggen, veel moois, maar ietwat aan de dure kant. Een behulpzame dame lukte het toch om mij iets te laten zien dat in aanmerking zou kunnen komen. Alleen al vanwege haar gastvrijheid en vakvrouwschap had ik de bank willen kopen, maar ik deed het niet. Nog maar eens een winkel, mwah...

Op weg naar een volgende winkel wilde ik de Trendhopper letterlijk links laten liggen, want die had ik al eens in Amsterdam bekeken en ik was toen niet te spreken over het assortiment en de uitstraling ervan. Iets in me maakte dat ik toch even naar binnen ging. Ik probeerde hoopvol een en ander uit en vond eigenlijk dat er best wat leuks tussen zat, maar dé bank zat er niet bij. Wel kocht ik nog een nieuw dekbedsetje. Terwijl ik in de rij stond voor de kassa zag ik dat er nog een bovenverdieping was en daar bleken ook banken te staan. Ik plofte neer op een bank die eigenlijk wel heel leuk was. Misschien niet die kleur, andere stof... Ook een aardige prijs. In m'n hoofd begon ik al een opstelling te maken van de losse elementen. Zou het...? Langzaam begon de gedachte zich op te dringen dat dit wel eens een serieuze optie zou kunnen zijn. En hij zat nog lekker ook, niet onbelangrijk!

Een deskundige jongeman vertelde mij alles over de mogelijke prijzen, poten, stoffen etc. Gek om ineens te beseffen: ik geloof echt dat dit-em wordt... Maar ja, toen de details: welke poten, welke kleur stof en met welke structuur...? Ik maakte de jongeman duidelijk dat ik hier nog wel een poosje over aan het dubben zou zijn, dus raadde ik hem vriendelijk aan maar even andere bezigheden te gaan zoeken.

Gestaag bracht ik het aantal serieuze stofmogelijkheden van ca 10 naar 2 terug. Daar ging wel een half uur overheen. De keuze tussen die laatste twee nam ook nog rustig een kwartier in beslag.

En toen was het klaar. Díe elementen, díe stof en díe poten.
Ik vond mezelf enorm stoer toen ik m'n handtekening zette onder het bestelformulier. En ik liet de jongeman beloven dat ik de volgende dag de boel mocht cancelen als ik bij thuiskomst toch spijt had...van de kleur...

Maar toen ik thuiskwam zag ik dat het helemaal goed zou komen; yeah, ik had een schrikkelbank gekocht!

Hoe de bank er dan uitziet? Tja, dat kan ik jullie half mei pas laten zien.

Ik heb gekozen voor 3 elementen: 1 hoekelement en twee eenzitselementen zonder armleuning. Stof: vrij fijn geweven, vrij donker antracietpaarsig, zeg maar een van "mijn" kleuren, niet gemêleerd. Hieronder een indruk (met een andere stof). Bovenin zie je het hoekelement en een eenzits. Rechts naast het hoekelement komt dan de andere eenzits. De breedte is ca 175 cm. Dat hij echt lekker zit zie je niet meteen aan de foto af, maar dat kan ik je wel vertellen... Wordt vervolgd in mei!




Week 9

Weekend in een Franciscaner klooster

Vrijdagmiddag om 1 uur vertrokken we van school richting Megen. Twee uur en een heleboel files later werden we gastvrij ontvangen door broeder Sjoerd, de gastenbroeder. Het Franciscaner klooster ligt midden in het pittoreske Megen, omringd door het Brabantse land, aan de Maas.



De zeven docenten en drie 6-vwo-meiden, kregen allemaal een eigen kamertje. De broeders hadden een kaartje met onze naam bij de kamers  gehangen. Ze hadden vooral geprobeerd de namen van de meisjes te onthouden, zodat ze hen meteen bij de naam konden aanspreken. Dit is een van de vele dingen waaruit hun gastvrijheid bleek.

Broeder Sjoerd leidde ons rond en vertelde een en ander over het 17e eeuwse klooster.  We werden aan de andere aanwezige broeders voorgesteld. Sjoerd vertelde ons dat de meeste van hen ook een baan buitenshuis hebben. Hijzelf was onder andere jongerenwerker. Al gauw merkten we dan ook dat de broeders midden in het leven stonden en zeker niet wereldvreemd waren. Vaak droegen ze gewone kleding, afgewisseld met een bruine pij voor bijv. de meditatieve bijeenkomsten.

Om 18.00 uur was er een meditatiebijeenkomst met de broeders van zang, lezing en stilte van ca 30 minuten. Dit gebeurde in een kleine kamer, omdat de ruimte in de kapel te koud was. Daarna was het avondeten. Als groep bekeken we 's avonds een gedeelte van een film over Franciscus van Assisi en praatten hierover na. Tegen tienen was er een korte dagsluiting met de broeders van ca een kwartier. Daarna ging ieder zijns/haars weegs.

Zaterdag begon na het opstaan met een meditatiebijeenkomst om half 8, van ca 30 minuten en daarna was er het ontbijt in stilte. Na de gezamenlijke afwas kwamen we als groep bijeen om de eerste indrukken met elkaar te delen. Het bleek dat de meesten niet gewend waren aan stilte en dat dit best confronterend kon zijn. Door onze verschillende achtergronden was het een boeiende ontmoeting. Dat gold voor het hele weekend. Gesprekken over de zin van het bestaan, de rol van het geloof en het nastreven van liefde. De meeste kende ik niet of nauwelijks, maar de vele gesprekken leverden hele waardevolle ontmoetingen op.

Na de koffie gingen we als groep met een van de Franciscaner broeders in gesprek. Hij vertelde openhartig over zijn proces naar het broeder worden toe en zijn leven, keuzes en overtuigingen. De meiden stelden prachtige vragen als: als u bidt, hoe stelt u zich God dan voor? De broeder had eerder aangegeven dat God voor hem niet een oude man op een wolk was, maar iets dat je niet met woorden kunt bevatten, onnoembaar, aanwezig.

Na een kort meditatiemoment en het middageten, was er een wandeling gepland. Ik besloot niet mee te gaan en de groep even te laten voor wat-ie was. In mijn kamertje scheen de zon precies op mijn kussen en van het volgende uur weet ik niks meer... Ik zocht vervolgens de frisse buitenlucht op en hield me daarna samen met de broeders bezig met de kranten. De wandeling van de groep duurde uiteindelijk de hele middag en ik had er geen spijt van dat ik de rust had opgezocht.

Er was geen meditatie voor het avondeten, want daarna gingen we naar het nabije Clarissenklooster, waar een virgiliedienst was. Een korte, afwisselende dienst. Weer terug werd de koffie en thee gevolgd door de avondsluiting en een gezellige borrel.

Zondag werd er uitgeslapen, er was geen ochtendmeditatie. Na het ontbijt was er om half tien een dienst in de barokke kapel van het klooster. Samen met inwoners van Megen. Er was ook ruim tijd voor jezelf en ik besloot op eigen houtje het klooster verder te verkennen. De binnentuin, de preekstoel etc. Er was ook een bibliotheek, waar ik al een paar keer had gegrasduind.

In de tuin ("Hof van Lof") was een hoekje met banken waar enkele van de anderen en ik de februarizon in stilte over onze gesloten ogen lieten spelen. De korte meditatiebijeenkomst lieten we aan ons voorbijgaan. De broeders lieten ons volledig vrij om aan wat dan ook deel te nemen. Hun natuurlijke en open manier van doen maakte dat we ons helemaal geaccepteerd en op ons gemak voelden.

Na het middageten, verzorgd door de catering, kwamen we voor de laatste keer bij elkaar om het weekend af te ronden. Iedereen noemde wat hem of haar het meest was bijgebleven en ook hier werden weer hele mooie dingen met elkaar gedeeld.

Om 16.00 uur, na de koffie en thee waarbij een van de broeders vrolijk piano speelde, was het tijd om te vertrekken. We namen afscheid van nieuwe vrienden en reden het ritme van alledag weer in...


 

Week 6

Afscheid genomen...

Nu is het dan echt klaar! Afgelopen woensdag 30 Januari heb ik mijn laatste lessen op het Willem de Zwijgercollege gegeven. Met een video: "Amadeus", ja je moet wat met zo'n lesje... Sommige meiden bleven nog gezellig wat kletsen in de pauze en wat op de piano spelen. De rector kwam een bloemetje en boekenbon brengen, bedankte me voor alles en wenste me het beste.

Na de laatste les liep ik nog even het instrumentenmagazijn in en liet de herinneringen nog even om me heen gonzen. Het levendige begin van een opdracht, de vrolijke oefensessies in de kleine ruimte en het nimmer ordelijke opruimen aan het einde van een les...ik ruk me los, dag allemaal!

Met een raar, leeg gevoel ging ik naar huis, terwijl enkele collega's nog op me afkwamen om me gedag te zeggen. Gek, je snijdt toch een soort van navelstreng door, je laat een stukje van je ziel achter. Vooral wat de interactie met de kids betreft. Ik heb velen van hen op weg geholpen. Maar het is echt goed zo, hoog tijd!

Langzaamaan begint er iets van rust te komen. Ruimte. Er ligt een stapel achterstallig werk, daar kan ik nu op een normale manier mee bezig. Ruimte om iets meer gehoor te geven aan mijn eigen ritme, errug nodig! Ruimte om mijn eigen website nu echt goed te gaan vormgeven en de exposities voor te bereiden enzovoort!
Let's go!

Week 3

Klaar!!

Het kan snel gaan. Vorige week aangekondigd dat ik wegga bij het Willem de Zwijgercollege, deze week is het al rond. Op mijn verzoek is de rector snel aan de slag gegaan voor een vervanger en dat is meteen gelukt! Een van de andere muziekdocenten vindt het prima om mijn lessen per direct over te nemen. Dat komt goed uit, want er wordt met periodes gewerkt en er is nu net een periode afgelopen. Volgende week zou ik de klassen weer krijgen die ik ook de eerste 10 lesweken van het schooljaar had. Maar nu gaat de collega daar dus aan beginnen. Waarschijnlijk ben ik er volgende week nog wel even of helemaal bij, om een en ander goed over te dragen. Maar de verantwoordelijkheid is voor mijn collega : ) Wel draai ik vrijdag a.s. nog een hele avond mee op de Open Avond.

Hoewel ik er niet aan moest denken nog tot mei door te moeten, en ik het liefst zo snel mogelijk wilde stoppen, voelt het toch vreemd. Maar ik ben blij met mijn beslissing, ik voel me nu al wat meer ontspannen. Heb me wel nog even bewust omgedraaid toen ik het lokaal uitliep, dat was het dan...


Week 2

Onwikkelingen!

Afgelopen woensdag 9 januari heb ik in een gesprek met de rector van het Willem de Zwijgercollege aangegeven dat ik bij hen wegga. Ik heb dus ontslag genomen. Er is een opzegtermijn van 3 maanden, die begint bij de eerste van de maand, dus uiterlijk 1 mei vertrek ik uit Bussum. Maar dat kan ook eerder, zodra er een vervanger gevonden is. Al tijden lang viel het me zwaar om twee scholen te combineren, maar financieel had ik het nodig. Ook vond ik het leuk om op gymnasiumniveau les te geven. Vooral aan 3 gym. Ik heb veel lol gehad met veel klassen, vooral de jongens konden vaak een leuke sfeer maken. Ik zal nooit vergeten hoe ze heerlijk mee blèrden met de songs. En ik zal met veel plezier terugdenken aan de prachtige creatieve muzikale producten die de leerlingen onder mijn begeleiding produceerden. En aan de lessen waarin ik echt dieper op een theoretisch onderdeel kon ingaan. Ooit riep een 3 gymleerling tijden een repetitie: "mevrouw, ik heb nog nooit zo'n leuke repetitie gehad!", terwijl hij een aantal keren "Don't stop me now" van Queen langs hoorde komen om een vormanalyse van te maken. Veel, heel veel goede herinneringen aan ongeveer 10 jaar met die kids. Maar ook veel loodzware herinneringen aan de frustratie van het tekortschieten en de overbelasting. Na een lange aanloopperiode was het ineens het moment daar: het was genoeg. Met de extra taken die ik inmiddels op mijn andere school erbij heb gekregen is mijn financiële toestand verantwoord, hoewel ik er natuurlijk wel behoorlijk op achteruitga. Maar ik reken erop dat ik veel meer energie over houdt. Daarnaast wil ik graag meer aandacht kunnen geven aan mijn kunstenaarsactiviteiten.

Ook daar zijn ontwikkelingen: binnenkort open ik mijn eigen website: www.gradyvandenbosch.nl. Zodra deze online is, zal ik het laten weten. Deze site is uitsluitend bedoeld als presentatie van mijn werk en niet als persoonlijke nieuwssite. Tot zover, wordt vervolgd... : )

 

Oud-en-nieuw!

Dit jaar heb ik oud en nieuw in Eemnes gevierd, bij Mirjam met de kids, waar ook zus Judith met de kids was. Het was gezellig en relaxt. De kids lagen om ongeveer 20.00 uur onder de wol, na een voorproefje van het vuurwerk te hebben gekregen.

Mirjam, Juud en ik keken o.a. naar de oudejaarsconferentie van Jan-Jaap van de Wal. Om ongeveer half twaalf werden  Sarah, Michaël, Robin en Myrthe weer voorzichtig wakker gemaakt en nestelden ze zich op de banken bij ons.
En toen was het zover: 12 uur, nieuwjaar!!! Goede wensen alom, champagne, sms en telefoon waar geen doorkomen aan was en ....vuurwerk!

Ik bleef binnen bij de kids, zette ze op een stoel voor het raam en genoot samen met hen van het onmisbare jaarwisselings-schouwspel. Mirjam en Judith maakten de show in de tuin.

Na een half uurtje zochten de kinderen hun (logeer-)bedje weer op. Wij kletsten nog even na en toen gaf Mirjam mij een lift naar huis, wat ik errug fijn vond; ik had ook kunnen blijven logeren.

En zo rolde ik het nieuwe jaar in: welkom 2008!