1. - 2006-12-07 14:00:02

Buiten was het guur en koud. Witte sneeuwvlokken zochten voorzichtig een weg naar beneden, maar ze werden door niets ontziende windvlagen in hun greep gehouden... Binnen was het behaaglijk en gezellig. De familie zat knus bij de open haard. Overal hing sfeervolle versiering en er brandden kaarsjes. De geur van dennentakken vulde de kamer. In een ruime hoek stond de imposante kerstboom. Terwijl de familie zich tegoed deed aan warme chocomelk en kerstkransjes, was het ook in de boom een gezellige bedoening. De ballen, de strikken, de engeltjes, de slingers, de lampjes en alle anderen, hingen geanimeerd met elkaar te kletsen. Ze vertelden elkaar over wat ze in hun leven als kerstboomversiering zoal hadden meegemaakt. Sommige ballen waren al jaren van de partij. Anderen kwamen nog maar net kijken: "Ja", zei een kittig rood balletje op heldere toon, "ja", en toen werd ik dus in dat hippe winkeltje in een heel mooi doosje gedaan. En toen het dekseltje er weer af ging, werd ik op het móóóóóóoiste plekje in de boom gehangen"... Een oude bal glimlachte hoofdschuddend. De piek vond het jonkie wel erg bijdehand en kuchte schamper: "Ahum,ahum", begon hij............

2. Jan - 2006-12-10 19:42:48

"Jongebal", zei hij. "Nu moet jij eens even heel goed luisteren. Het feit dat jij op een mooi plekje bent gehangen, betekent nog niet dat je jezelf ook meteen als superbal mag gedragen. Nee, wees maar een beetje bescheiden. Toen ik zo oud was als jij, moest ik ook mijn plaats kennen". "Was je toen ook al piek?", vroeg het rode balletje op al wat meer bescheiden toon. "Eens een piek, altijd een piek", antwoordde de oude piek vol trots." "Hoe oud ben je dan eigenlijk al?", probeerde het balletje nog eens. Maar de oude piek voelde er niets voor om dat te verklappen. "Nou, het is al een stram oudje hoor!", piepte ineens van een heel andere plek in de boom een mooi wit engeltje. "Ik kan het weten, want ik ga ook al heel wat jaartjes mee". "Zeg", begon het rode balletje weer. "Dan hebben jullie vast al veel mooie avonturen beleefd. Hè toe, vertel eens een mooi verhaal?" "O, ouwe piek, je kunt wel eens dat verhaal vertellen van het jaar dat we buiten hingen. In een echte grote sparreboom, vol met echte kaarsen. En toen sneeuwde het zo, en het was heel erg koud. En weet je nog dat er toen een beest aan onze boom kwam snuffelen?" "Een beest", riep het rode balletje. "Was ie eng" "Heel eng", zei de engel. "Piek, vertel maar eens wat er toen allemaal gebeurde" En de piek begon zijn verhaal te vertellen....

3. Adrie - 2006-12-11 16:21:03

Hij aarzelde nog even, alsof hij ergens op wachtte... Daar hoorde hij het toch nog, een zacht toontje, prachtig van klank en helder als kristal. Maar alweer zachter dan de vorige keer,dacht hij bij zichzelf. Het kleine trompetje liet zich toch weer horen zoals altijd, al lange jaren... Piek, piek,...je vergeet het niet he... Nee hij zou het ook deze keer niet vergeten. En ook al zou hij de zachte heldere toon van z’n kleine vriendje niet gehoord hebben, hij zou het niet kunnen vergeten, dat was onmogelijk. Nee, natuurlijk niet, trompetje, natuurlijk vergeet ik het niet zei hij, ook heel zacht, de anderen hoefden het niet te horen. Hoe zou hij het verhaal van de Grote Boom kunnen vertellen zonder die bijzondere gebeurtenis te vermelden over zijn kleine vriend de trompet? Heel lang geleden, begon hij... Er ging een zucht door de kerstboom. Het kittige balletje hield zich stil, de grote en de kleine ster deden hun best om nog mooier te stralen...en de kleine bonte vogel hield zijn snavel dicht. Nu begint het verhaal echt. Heel lang geleden, toen ik mijn eerste kerstfeest mocht vieren als jonge piek in een prachtig versierde boom in een grote kamer,

4. Adrie - 2006-12-11 16:24:37

ja, dit was eigenlijk het echte begin, dacht hij bij zichzelf. Het verhaal van de koude winter, toen ze buiten hingen en het enge beest kwam snuffelen, zou hij morgen wel vertellen. Nu eerst het begin, het belangrijke begin...

5. Grady - 2006-12-12 22:30:02

"Heel in het begin", begon de piek op plechtige toon, "toen ik voor het eerst piek was, was ik niet de enige nieuweling. Ik kan je vertellen dat er heel veel nieuwelingen waren. En ik moest daar als piek het rustgevende middelpunt van zijn. Nou, dat vond ik best eng. Want je moet weten, dat al die nieuwkomers erg hun best deden om op te vallen en niet over het hoofd gezien te worden. Iedereen was zo met zichzelf bezig, dat er aan de lopende band gekibbeld werd. Soms kon ik ze tot bedaren krijgen en leek er even een soort van vrede in de boom te hangen. Maar die eerste dagen... Tót de dag dat de familie toe was aan de oudere ballen en versieringen. De kalme stem van een eeuwenoud zilveren kerkje kan wonderen doen, verzeker ik je", sprak de piek. Het rode balletje keek naar de mooie hanger links van haar en deze gaf haar een knipoog. Er vlak onder zag ze een mooie gouden bal, maar...het leek wel of-ie gelijmd was...en die hing nog in de boom? Ze dacht er het hare van... "En tóen...... gebeurde het", zei de piek, bijna onhoorbaar. Het leek wel of iedereen zich een beetje meer tot hem richtte, ze hingen aan zijn lippen. Ook het rode balletje was weer vol aandacht... De piek sprak; "Ik zag vanuit mijn hoge uitkijkpunt, hoe de familie het doosje van de gouden bal pakte"...De piek sprak de woorden "gouden bal" met diepe eerbied uit en er ging opnieuw een zucht door de boom... "En de gouden bal, moet je weten is hééééél bijzonder, en hééééél oud.... Het verhaal gaat dat het goud van de bal, hetzelfde goud is als het geschenk van één van de drie koningen die bij het kindje Jezus in de stal op bezoek gingen..." Het rode balletje keek nog eens naar de gebarsten bal, "o-oh, het kindje Jezus zelf?", liet ze zich zachtjes ontglippen..."Het kindje Jezus zelf", bevestigde de kale blauwe bal, die zich alles ook nog heel goed herinnerde. De piek vervolgde z’n verhaal; "ik zag dus dat doosje. En ik hoorde ineens de deurbel. Het doosje werd op een stoel gelegd. Even later keerde de vader terug naar de stoel, maar het leek wel of hij vergeten was waar hij mee bezig was. Zonder te kijken, wilde hij ín de stoel gaan zitten..." "Ooooh, óp de gouden bal, neeeee!!!" gilde een sterretje dat ook net nieuw was. Ja, óp de gouden bal. "De gouden bal van het kindje Jezus", zuchtte het kerkje. Nee joh, de gouden bal van het góud van het kindje Jezus", verbeterde de kristallen ijspegel haar met een wat bekakte stem. "Ach, joh, dat is toch hetzelfde, goud is goud en Jezus is Jezus", klonk het ergens onderin de boom. Sssst, klonk het daarop in koor!!! Het werd weer stil. De boom hield nu haar adem in... "Vader wilde dus ín de stoel gaan zitten óp de gouden bal...de gouden bal van het kindje Jezus... Ik moest in een fractie van een seconde bedenken wat te doen, en het grote, ondenkbare ongeluk was al bijna gebeurd..." Het rode balletje barste bijna uit elkaar van spanning... "O, daar raakte de vader de doos al, en nog verder en toen, een krak...Een siddering trok toen door de boom, ik voel het nóg...Het noodlot leek onafwendbaar... Maar als een wonder, toen ineens...."Teteteteteretéééée" klonk het. Alles en iedereen viel stil en vader stond verschrikt meteen weer rechtop. Hé, wat hoorde hij nou, het leek wel of het uit de boom kwam, he??? Hij liep even naar de boom, bekeek alles nauwkeurig en draaide zich toen om naar de stoel. Daar zag hij de doos. Nu opende hij die en hij bekeek de gouden bal van het kindje Jezus, die nu dwars door midden was gebarsten... Een van de kinderen keek mee in de doos...deze slaakte een kreet van ontzetting en dikke tranen gleden langs zijn wangen...Vader keek hem aan. Kreeg die nou ook vochtige ogen?" Het rode balletje kon de spanning niet meer aan; "en toen hebben ze hem gelijmd he?", schetterde ze, "ja, he, toen hebben ze jou gelijmd he?", richtte ze zich nu tot de gouden bal, want dat was inderdaad dezelfde als die van het verhaal. "Ja", sprak de piek boven haar, "dat hebben ze gedaan". Wij konden het allemaal heel goed zien... Maar dankzij het trompetje is het állerergste niet gebeurd..." Iedereen keek vol ontzag naar het zilveren toetertje, vlak onder de piek. Wat een held... De piek vervolgde; "Het was een wijze les voor ons allemaal. Vanaf die dag was er geen gekibbel meer in de boom. Iedereen was blij met z’n plek. En iedereen wist dat elk van ons bijzonder was."Ja", zuchtte het rode balletje nu weer heel zacht, "maar sommige ballen zijn wel héééél bijzonder..." En voor het eerst sinds ze uit dat hippe winkeltje in de boom was beland, dacht ze daarbij niet aan zichzelf...De piek en de anderen glimlachten en keken elkaar aan. "Maar jij bent ook hééél bijzonder hoor", sprak de piek met een stem die deed vermoeden dat hij al vele, vele verhalen had meegemaakt... Toen was het weer even heel stil in de boom, misschien was het zelfs wel vrede..... "En nu het verhaal van de hond", klonk een stralend stemmetje. Het was het nieuwe sterretje... Ze kon de spanning niet langer verdragen. Iedereen barstte in lachen uit, het klonk ineens zo komisch. Toen iedereen uitgelachen was zei de piek; "Okee, okee, maar dat moet de zilveren slinger met belletjes eigenlijk vertellen..."

6. Adrie - 2006-12-13 18:03:48

De oude piek lachte in zichzelf. Zo ging het dus al jaren. Hij wist dus ook wat er nu zou gebeuren...Het zilveren slingertje met de belletjes klingelde even heel zachtjes veelbetekenend naar boven, naar de piek...Deze leek te knipogen, en beide keken ze toen naar het trompetje. Het leek wel of het trompetje veel mooier blonk dan zonet... het leek ook wel of hij wat groter geworden was...? Nee dat kon natuurlijk niet, maar hij zag er wel vergenoegd uit en ook een beetje alsof...ja, alsof hij nog ergens op wachtte. Welnu, begon het slingertje te vertellen...de boom hield zich weer stil. Nu kwam het verhaal over het enge beest! Welnu begon het slingertje, ik zal jullie ook iets vertellen, maar...niet het verhaal over het enge beest. Nou hoor...zei het kittige rode balletje, nou, het is juist zo spannend. Het kleine nieuwe sterretje leek even te verbleken. Nee, zei het slingertje, ik ga jullie nog iets heel bijzonders vertellen over de oude piek en het zilveren trompetje. Nóg een verhaal over... Ja, nóg een verhaal, ook een belangrijk en spannend verhaal. Luister... De piek en het trompetje ...zij wisten wat er komen zou... een heel belangrijke geschiedenis. Hoelang het geleden is weet ik niet meer precies, maar ik hing nog maar net in de boom dus... ’t Was in ieder geval nog voor de grote verbouwing van dit oude huis. De twee meisjes van het gezin, Rosalie en Sterre waren nog betrekkelijk klein. Toen het kerstfeest naderde beloofde hun moeder dat zij mochten helpen de grote boom op te tuigen. Ze waren zo blij dat ze een kinderrondedansje door kamer maakte. Pas op zei hun moeder, straks breken jullie nog iets. Stel je voor dat de kerstballen zouden breken, of de piek... Ze hielden zich maar snel stil want dat wilden ze natuurlijk niet. Eindelijk kwam de dag waarop de grote kerstboom werd opgehaald. Opgetogen deden Rosalie en Sterre de deur open toen ze hun vader met de boom aan zagen komen. (’t Was net zo’n koude dag als vandaag" zei het slingertje.) Ohhh, zeiden de meisjes wat istie moooiii, en wat ruikt-ie lekker. Een poosje later had de boom een mooi plaatsje in de kamer gekregen, op dezelfde plaats waar hij nu staat benadrukte het slingertje, en hij keek nog eens even rond. Ga nou maar verder met je verhaal bromde de oude kale blauwe bal wat... Ja, ja,,, De doos met kerstversiering stond al klaar en moeder haalde er de eerste spulletjes uit. De grote ster lag bovenop. Het slingertje keek even wat opzij en zag de ster minzaam knikken. Daarna kwamen alle ballen tevoorschijn, toen het trompetje...en toen de prachte lange piek. De kinderen keken ademloos toe... Wat moooiiiiii allemaal, en wat waren ze nu dichtbij al dat moois, ze zouden wel.. Maar moeder lette er heel goed op dat de meisjes nergens aan zouden komen. Nou, Rosalie en Sterre zei vader plotseling, wat zouden jullie dan wel in de boom willen hangen? Oooohhh, mochten ze nu al? Zoals altijd reageerde Rosalie als eerste; "ik wil de piek wel bovenin zetten zei ze. En ik wil graag het trompetje ophangen liet Sterre weten. Goed, zei vader ik zal jullie helpen. Heel voorzichtig pakte hij de piek in zijn grote handen en gaf hem aan Rosalie. Rosalie schrok er toch wel een beetje van, nu had zij dat hele mooi zomaar in haar handen...Toen tilde vader haar heel hoog op en zette Rosalie de piek hoog in de boom. Ja, zo ging het zei de oude piek om het verhaal van het slingertje te ondersteunen. Maar moeder vond eigenlijk dat de piek niet helemaal recht stond dus pakte vader de piek weer even terug. Sterre, hang jij eerst het zilveren rompetje maar op zei moeder. Sterre had ondertussen al een heel mooi plekje opgezocht en al gauw hing het trompetje in de boom. Weet je het nog trompetje... Ja, natuurlijk wist het trompetje het nog, hij wist het nog , hoe kon het ook anders. Hij keek heel even naar de piek... Het slingertje vertelde verder.. Nu is Rosalie weer aan de beurt om de piek z’n plaatsje te geven vond vader. Daar ging ze weer, hoog opgetild door vader. Haar hand ging naar boven en toen...drukte ze de piek op de hoge top van de grote boom. Prachtig zei moeder! OOOOhhhhh.....zei Sterre opeens, de piek...hij valt naar beneden.... En daar ging de piek, en niemand die er iets aan kon doen...hij zou aan duizend stukjes op de grond vallen, oh wat zonde... Maar de piek viel helemaal niet op de grond... Vader en moeder en Rosalie en Sterre keken ademloos toe naar wat er gebeurde.. Het kleine zilveren trompetje.. had de piek opgevangen in haar mooie ronde arm... OOOOOOO....wat een wonder, hoe is het mogelijk riepen ze tegelijk en Rosalie en Sterre kregen er tranen van in hun ogen. Het leek wel een wonder! Ze stonden allemaal een beetje te trillen van de schrik, maar ook van blijdschap. De piek was nog helemaal heel. Toen heeft vader de piek heel voorzicht uit de arm van het trompetje genomen en hem de hoogste plaats in de boom gegeven... ...het Bleef even muisstil in de boom toen het zilveren slingertje met de belletjes stopte met vertellen. En dan is het toch weer het kittige rode balletje die zegt; "Wat hebben jullie spannende dingen beleefd...wat echt...!" Jullie houden nu zeker ook wel heel veel van elkaar? Het is even stil. De piek kijkt even naar z’n kleine vriendje en deze blaast nog eens zijn mooiste heldere geluidje, zacht, maar prachtig van klank en helder als kristal. Alle boombewoners begrijpen wat hij bedoelt. En zo is het knikt de piek nog maar eens, zo is het. En morgen komt nu echt het verhaal over het enge beest hoor..

7. Wilmine - 2006-12-16 09:55:56

De volgende morgen toen de familie beneden kwam, zei het rode kerstballetje;’wil je nou alsjeblieft vertellen over dat enge beest. Ik keek even de kerstboom rond en zag dat iedereen knikte. Uhum uhum begon ik... ’Al jaren geleden, sommigen van ons hingen al in de kerstboom maar de meeste volgens mij nog niet’. Op een dag werd er door de familie een kerstboompje in de tuin gezet. Het was een prachtig boompje, mooier, breeder en voller, dan die ik ooit gezien heb. Hij lachte even naar het trompetje,het trompetje lachte terug, hij kon het zich nog herinneren als de dag van gisteren. ’Nou moet je weten, dat er een klein raampje was, waardoor je de kerstboom kon zien. Het hing wel zo hoog dat alleen ik erdoor kon kijken... Elk jaar met kerstmis,vroegen de ballen, het trompetje en de rest van de versiering hoe het met de boom was. Toen die kerst ,keek ik uit het raampje en de boom was prachtig groot. En het was raar, ontzettend raar, niemand wist waarom. Maar wij werden in die boom, aan de weg gehangen. ik keek even naar beneden, en zag dat het een prachtig gezicht was , wij in die mooie kerstboom... Nu, kwam er elke dag een meisje voorbij. Dat stapte van haar fiets, liep een rondje om de kerst boom, bleef even aandachtig kijken en ging weer verder. Het rode kerstballetje vroeg;’elke dag? ’ja, elke dag, ze vond ons vast heel mooi.’ ’k voelde me wel een beetje trots hoor...’ En toen op een dag, was ze niet alleen maar nam een eng beest mee. Een met heel grote tanden, boze ogen, een zwieperig lang ding aan het eind van zijn rug en heel lange poten Er viel een doodse stilte in de kamer. Zelfs het rode balletje zei niets. Als de piek aan dat enge beest dacht liep er een koude rilling over zijn rug. ’Niemand in de kerstboom toen had er een goed gevoel over.’ de hond, zoals ik sterre heb horen zeggen, rende om onze kerstboom heen, sprong er tegen aan duwde er tegen, en Alsof het al niet erg genoeg was... sprong hij er een keer met zin volle gewicht op..... en ja hoor daar gebeurde het al, de kerstboom viel om... de piek was er even stil van, het was ook zo eng. Iedereen was stil, zelfs de gene die het verhaal al heel vaak gehoord hadden waren er stil van... Al waren het maar een paar minuten het duurde voor ons een eeuwigheid. We lagen daar bedolven onder die kerst boom, en je kon niemand zien, alleen horen. Ik als piek had de taak om iedereen rustig te houden. Gelukkig zag de familie het en rende zo snel mogelijk naar buiten, zelfs zonder jas, en het was zo ontzettend koud... En ze tilde de boom op. Ik dacht, iedereen is gebroken...maar... ik wachtte even.... iedereen was nog heel, het was een wonder, een groot wonder. Er slaakte een diepe zucht door de kerstboom. gelukkig was het goed gekomen. Het rode balletje zei;’zo’n spannend verhaal heb ik nog nooit gehoord, maar er was echt niemand stuk? Ik wou antwoorden, maar een stoere kerstbal onderaan zei; Ach joh het was helemaal niet spannend, stel je niet aan.. Maar ik zag aan het gezicht van die stoere kerstbal dat hij er niets van meende...

8. Grady - 2006-12-16 13:16:37

"Jingle bells, jingle bells, jingle all the way", klonk het ineens heel vrolijk. Terwijl iedereen nog narilde van dat vreselijk enge verhaal van die vallende kerstboom en dat snuffelende, enge beest, vond een gezellige, gekleurde bal dat het tijd werd voor een feestje. De anderen keken wat verstoord om zich heen, maar links onder in de boom, begon nog een bal mee te zingen; "o, what fun it is to ride in a one horse open sleigh, HEEE!" En eer dat ze bij HEEE aan waren gekomen, zongen de meesten al mee. "Jingle bells, jingle bells" de hele boom schudde nu inmiddels vrolijk mee. "Jingle all the way"... Het was supergezellig. De boombewoners hadden de grootste lol!! De zilveren ketting klingelde, de kale ouw bal glom, de gouden bal genoot van binnen, het trompetje tetterde er bovenuit, de piek zong de bas, het engeltje gaf de toon aan..."O what fun it is to ride in a one horse open sleigh!!" Lalalalalalala enz. Na 10 minuten was het liedje uit. Zo, he he, dat was gezellig, glunderde het nieuwe sterretje, deze had zich prima vermaakt! Ja, he, reageerde het vogeltje opgetogen, die hield wel van zingen. De enige die zich al die tijd stil en afzijdig had gehouden, was de kristallen pegel... Ze zat met een verveeld gezicht van zich af te kijken, net of ze er niet bij wilde horen. "O Ja, hoor", zij het zilveren slingertje geïrriteerd, "zij heeft weer wat, ze voelt zich zeker weer te goed voor ons". "Ach", sprak de pegel met duidelijk bekakte stem, "het is zo’n ordinair lied", "zucht". "Hu????" reageerde ongeveer de helft van de boom. De piek kende de pegel langer dan vandaag en wist dat het eigenlijk verlegenheid was, waarom ze ze reageerde. Dus hij zei; "ken jij dan nog andere liederen, pegel?" "En zou jij dan zo’n lied voor ons willen zingen?" "O,jaaaaaa" toeterde het trompetje enthousiast. "Ja, toe", sprak de blauwe kale bal kalm. Iedereen die de kristallen pegel wel eens had horen zingen, wist dat ze dit prachtig kon. En ondanks dat ze nogal de neiging had om wat uit de hoogte te doen, vonden ze het fijn als ze ging zingen. Want dat kon ze. Zooooo mooooi, zoooooo zuiver en helder. Als zij zong, leek de hemel een stukje open te gaan en alles en iedereen in een zilveren gloed te staan... De piek sprak nu weer; "zou je alsjeblieft voor ons willen zingen?". De kristallen pegel keek de boom rond. "Als jullie het echt willen..." "jaaaaaa" klonk het ongeduldig in koor. "Goed dan"... Het werd alwéér muisstil in de boom. De pegel concentreerde zich....ze schudde zich even los, kuchtte wat en toen klonk daar die eerste prachtige toon..... Maar wat was dat, wat gebeurde er, wat was die herrie ineens...

9. Wilmine - 2006-12-21 13:02:00

Ring Ring, ging de telefoon. Rosalie pakte hem op, het was tante Anja. Rosalie gaf de telefoon aan mama. O,ze hoopte zo dat Tante Anja en ome Ron kwamen eten op kerstavond, want het is altijd zo gezellig met die kleine Benjamin, het zoontje van tante Anja. Mama en Tante Anja kletsten nog even door,en toen mama de telefoon neer legde zei ze; Anja,Ron en kleine Benjamin komen op kerstavond eten bij ons. De piek schrikte zich naar,zo gezellig vond hij het nou ook weer niet met kleine kinderen. Uit ervaring wist hij dat kerstbomen en kleine kinderen van 2 jaar nou niet zo goed samen gaan... 2 jaar geleden kwamen de buren van het vorige huis met kerst, die hadden ook een zoontje. Toen was het niet goed gegaan, de hele boom was omgevallen! En er waren veel ballen kapot gegaan... Terwijl de rest van de boom naar de prachtige stem van de kristallen pegel luisterden,zag het trompetje dat de piek piekerde...

10. Grady - 2006-12-27 16:29:16

Die avond kwamen Anja, Ron en de kleine Benjamin op bezoek. Natuurlijk leverde dit bezoek weer een prachtig verhaal op. Dit verhaal, en de vraag of de piek zich terecht zorgen maakte, zal zeker wel weer eens worden verteld in de kerstboom. Deze keer was het kittige rode balletje er zelf ook getuige van en misschien is zij het wel die dit avontuur volgend jaar vertelt aan de ballen die dán weer nieuw zijn... Ze wist in elk geval zeker; hier ben ik thuis. En toen ze, net als alle andere ballen en ornamenten, weer voorzichtig uit de boom werd gehaald en in een doosje werd gedaan, verheugde ze zich al op volgend jaar.... Buiten was de wind gaan liggen. De sneeuw dwarrelde nu rustig naar beneden. De familie zat gezellig bij de open haard. Ze hadden een prachtig kerstfeest achter de rug. Geluisterd naar het kerstverhaal, gezongen, lekker gegeten, spelletjes gedaan.... En nu vertelden ze elkaar verhalen en haalden ze herinneringen op. Bijvoorbeeld aan die keer dat de kerstboom buitenstond en omviel en alle ballen heel gebleven waren, of aan die keer dat de gouden bal bijna helemaal kapot ging, of aan die keer dat vader dacht dat hij het trompetje in de boom hoorde...om dát verhaal moest de familie nog steeds erg lachen en ze plaagden hem er steeds weer opnieuw een beetje mee... De avond viel en zo kwam er een einde aan wéér een heel mooi kerstfeest...